Morgen vieren twee kids hun verjaardag. Voor de familie. En deze cake staat niet, ik herhaal, NIET op het menu. Nee, er zijn twee appeltaarten gescoord bij de Sligro. Heel lekker, maar ook heel budget.

Toch staat deze aardbeienkwarkcake hoog op mijn lijstje om te maken, te proeven en ongetwijfeld heel erg van te genieten. Misschien met Pinksteren ;-)

Pasen 2013. Alweer lang geleden. Tenminste, ik denk dat het Pasen is geweest. 'The Family' kwam in huize Mickey een vorkje prikken. En dan moet er wel wat lekkers op tafel staan.

Het menu is dan net iets minder uitgebreid dan een volledig kerstdiner. Neemt niet weg dat er toch ook de nodige uurtjes werk in gaan zitten.

MAAR. Deze ananas-appel crumble is een succesvolle afsluiter geworden. Lauw warm, met een bolletje vanille ijs en slagroom.

Om je vingers bij op te eten...

't Is weer zondag hè?

Ondertussen rekenen de kids er eigenlijk al op: mams leeft zich uit in de keuken en zij verwennen de inwendige mens met een baksel bij de koffie / thee.

Eigenlijk stond er een Normandische appeltaart in de planning. Gisteren heb ik mezelf behoorlijk gesneden en deeg kneden zit er vandaag écht niet in. Ingrediënten zijn er voldoende in huis. Dus.

Het alternatief? Appelcake!
En smakelijk gelukt, al zeg ik het zelf...

Vaak heb ik met biscuit of bastognekoeken een taartbodem voor een kwark- of monchoutaart gemaakt maar eigenlijk was ik nooit helemaal blij met het resultaat. Uiteindelijk heb ik op de website van Koopmans mijn ideale basisrecept voor een taartbodem gevonden.
En weet je wat? Ik maak nooit meer een kruimelbodem van koekjes en boter. Punt.

Soms, op nachtelijke slapeloze momenten, graai ik met mijn linkerarm naar het nachtkastje en vis daar mijn telefoon op. In het donker ligt het wereld wijde web aan mijn voeten. En eigenlijk check ik dan altijd wel heel even deze website. Een soort van 'mijn kindje – gevoel'.

Zo ook vannacht om half drie. En nee, het aantal van 229 bezoekers is niet representatief. Iets met een Content Management Systeem en cache en zo. En ja, het geeft wel aan dat er veel mensen online zijn (geweest).

Goedemorgen! :)

We eten vanavond met z'n tweeën. Zoon gaat niet blij worden, ik voel het aan mijn water. Maar het is niet anders.

De bleekselderij (*) kijkt me per dag mismoediger aan en wil graag een liefdevolle bereiding ondergaan. En die wil ik hem graag geven. Dagelijks is teveel van het goede maar ik ben een liefhebber. Kind dus niet maar daar heb ik al eens over geschreven.

Vandaag gaan we een nieuw recept proberen. Mij klinkt het in ieder geval smakelijk in de oren.

* Note: ook het verrimpelde velletje van de appels roept, nee schreeuwt om aandacht...

Het is zondag en ik ga mijn kids teleurstellen. Vandaag wordt er niet gebakken. De ene zit gezellig in Antwerpen. De andere heeft een verjaardag en zal ongetwijfeld iets van taart naar binnen werken. Toch?

Dit is overigens wel een mooi moment om het recept van 'mijn' boterkoek te delen. Het stamt nog uit het tijdperk dat een eenvoudige matrixprinter  een luxe was. Bronvermelding is dan ook onmogelijk ;-)

Tip!
Boterkoek smaakt heerlijk op kamertemperatuur. Met een kop koffie. Of thee. Of gewoon zomaar. Omdat het kan.

Afgelopen zaterdag had ik bij de Lidl broccoli gekocht. En ja, je raadt het goed. In de aanbieding.

Gister waren we met vier en heb ik noedels met broccoli en noten klaar gemaakt. Recept volgt a.s.a.p. Maar ik had nog een stronk met deze heerlijke groente. Vanavond eet ik met me, myself & I (lees: restje uit de diepvries) en met de broccoli moe(s)t iets gebeuren.

Een soepje als lunch? Ook om aan te sterken met/na een verkoudheid... Niks mis mee zou ik zo zeggen!

Deze soep is gezond, snel gemaakt en erg lekker. Wat over is, kan zo de diepvries in. Tot een volgende lunch. Of als voorgerecht.

Heb jij dat nu ook?

Je luncht in een restaurant, lunchroom of wat dan ook en er staan de lekkerste broodjes op de kaart. De inwendige mens vraagt om voedsel en je begint spontaan te watertanden. Je bestelt iets lekkers en wanneer het op tafel komt, onderwerp je het gerecht aan een grondige inspectie. En je denkt: dit kan ik thuis ook maken!

MAAR … doe je dat dan ook?

Zondag. Iets met bakken en geen zin hebben. Maar wél weten dat kids met grote, smachtende ogen een hongerige blik creëren en met een knorrende maag vooral lekkere trek bij de koffie hebben.

En wat doe je dan als mams? Als je je bloedjes van kinderen zodanig hebt verwend dat ze gewoon zin hebben in iets lekkers? Juist. Dan ga je bakken. En als de puf ontbreekt om er iets creatiefs van te maken, dan ga je back to basic.

En zie hier, hét basisrecept voor cake :)

Ooit heb ik een echte cheesecake gegeten, maar daar was ik niet zo van gecharmeerd: lekker maar heel zwaar en machtig. Voor mij geen cheese cake meer. Dacht ik.

De andere cheese in taarten die ik ken, is de MonChou taart. En op de één of andere manier krijg ik die niet zoals ik het hebben wil. Wanneer de kids deze taart willen, mogen ze hem zelf maken ;-)

En toch, het kriebelde. Ik wilde wel eens een échte cheesecake maken. Het recept is enigszins aangepast, ik maak géén kruimelbodems meer van koekjes. En voor een volgende keer (Volgende keer? Ja, volgende keer!) wordt de melkchocolade vervangen door pure chocolade. Het limoensap kun je – uiteraard – ook vervangen door het sap van een vers geperste limoen.

Goed, ik heb dus alweer weken geen courgettes meer mee naar huis genomen en nog steeds puilt mijn koelkast uit. Dat kan twee redenen hebben:

• Ik heb er – toen – onwijs veel meegenomen (NOT, 'slechts' vier stuks maar wel waanzinnig groot)
• Ik moet de courgettes in het eten verstoppen want de kids worden er niet blij van

Vooruit, doe dan de combi maar met de nadruk op vooral niet blije kids ;-)

Pas geleden waren de courgettes bij de Lidl in de aanbieding. Nu is een courgette een groente die goed houdbaar is in de koelkast. En je raadt het: al anderhalve week liggen de courgettes mij toe te lachen wanneer ik de koelkastdeur opendoe. Kids willen dan héél graag dat ik de deur ook meteen weer sluit ;-)

Toch, de courgette is een gemakkelijk groente in de keuken en smaakt prima in een soepje, een pasta of een ovenschotel.

Vandaag is het een ovenschotel geworden en middelste kid, dé man in huis, is de pineut. Hij is ook nog eens dé kok vandaag!

(en ja, de kwaliteit van de foto kan beter!)

Kind is ziek. Griep. Heel beroerd. Hoge koorts. Maar vooral erg zielig. Al vanaf zaterdag. En haar vriendje ook. Wat wil je, virussen worden op alle mogelijke manieren uitgewisseld ;-)

Als über bezorgde moeder schiet ik natuurlijk volledig in de stress en fungeer direct als knipmes voor de wensen van mijn kind. Not.

Wat ik wel doe? Ik verzorg haar natje en droogje, hoop dat ze zich rustig houdt en weer héél snel zal opknappen. Iets wat iedere moeder met liefde doet.

Vandaag heb ik haar verwend met custardvla wat met een 'mmmmm' werd ontvangen.

Het gaat weer de goede kant op!

Mijn jongste kind kun kon je uit bed halen voor een rare gebakken biefstuk met champignons, groene salade en stokbrood. Maar ik ben bang dat daar sinds vandaag toch verandering in is gekomen.

Ondergetekende had namelijk twee malse eendenborstfilets gescoord. En jongste kwam – na overleg met haar collega's van Señor PP – tot de volgende menu-suggestie: eendenborstfilet, een groene salade met peer en aardappelpuree. En zo geschiedde …

Ze is om, wellicht wordt eendenborstfilet wel dé verjaardagsmaaltijd voor haar 18de verjaardag.

Eens in de zoveel tijd doen we het. Koken voor elkaar en gezellig samen eten! Op die momenten staat er óf vegetarisch óf vis op het menu. Dit keer was het een vegetarische Indiaase curry met vadouvan.

De eerlijkheid gebied mij te bekennen dat ik het op heb moeten zoeken want vadouvan? Nooit van gehoord.
Wikipedia geeft antwoord: Vadouvan is een gefermenteerd kruidenmengsel afkomstig uit India en gewoon te koop in de supermarkt.

Het advies om een potje van Jonnie Boer te gebruiken heb ik in de wind geslagen. Voor de curry heb ik 2½ eetlepel nodig. Een potje van bijna € 4,00 (!) is dan zo leeg. Bij de toko heb ik 'mild madras curry powder' gescoord. Voor € 0,99. En geloof me, het smaakt heerlijk!

Zeg weekend en ik zeg toastjes en eieren. De kids zeggen dat ook, zij weten dat er vaak nog wat eiersalade over blijft voor de maandag.

Nu is het zo dat ik een week geleden de bourguignonne melange heb gekocht. En dan niet in de 2 kg variant zoals in de link. Nee, gewoon 500 g. Simpelweg omdat de kruidenmix wel lekker leek. Bij thuiskomst hebben we gesnuffeld en de geur is goedgekeurd.

De smaak wordt nu getest. In de eiersalade...

De astrologische winter is officieel begonnen. Voor mij betekent dit meer stamppotten maar ook erwtensoep. Niet uit een pakje of blik, maar 'gewoon' een dag lang laten pruttelen op je fornuis. Tien liter om precies te zijn, de dubbele hoeveelheid van het recept. Wat overblijft wordt verdeeld onder familie/vrienden of gaat in de diepvries.

Eet smakelijk!

Gisteren was het zover, de eerste erwtensoep van een nieuw winterseizoen heeft een dag lang staan te pruttelen op het vuur. Met plezier heb ik elk half uur even de pollepel door de pan gehaald en mezelf verlekkerd aan het resultaat.

Mijn pan, de 10 liter soeppan (!) zat bijna tot de rand vol. Het basisrecept staat HIER. Mijn versie is een ietwat aangepast. Dat betekent dus één avond bunkeren en de rest gaat in de diepvries.

Vandaag heb ik ruim 4,5 kilo erwtensoep in bakjes van 500 g ingevroren. Je weet wel, diezelfde bakjes die je bij de afhaal-chinees meekrijgt. Nu simpelweg gekocht bij de toko en reuze handig voor het diepvries-management.

Een klein rekensommetje leert dat de basis voor dit recept onvoldoende ingrediënten zijn voor een volwaardige maaltijd voor 4 personen.
Tenminste, dat denk ik.

Sterker nog, de praktijk wees vanavond uit dat deze hoeveelheid amper genoeg is voor 3 personen. En dan ben ik uitgegaan van 6 tortillawraps met de vermelde hoeveelheid rundergehakt en spitskool. Voor wat extra smaak zijn er twee teentjes knoflook, een halve rode peper (mét zaadjes) en een blikje tomatenpuree aan toegevoegd.

Het kan natuurlijk ook zomaar zijn dat ik gewoon erg lekker heb gekookt ;-)

Soms moet het. Dan doe ik de spreekwoordelijke moord voor gestoofde prei. Datzelfde geldt overigens ook voor andijvie. Of voor witlof. Soms moeten deze groenten gestoofd worden en aangemaakt met maïzena.

Ook de blikken die de kids mij toewerpen wanneer het weer eens een keer zo ver is. Onbetaalbaar … ook als er maar eentje de maaltijd met mij deelt.

Anders gezegd, ik doe voornamelijk mezelf een plezier met gestoofde groenten, gekookte aardappels en een stukje vlees. Sterker nog, op zo'n moment wordt er gewoon ouderwets geprakt.

En dat mag! ;-)

Gevonden!

Ik heb de recepten voor alle gerechten van mijn Aziatische rijsttafel gevonden. Ook de foto's. En die zijn niet voor publicatie geschikt: te donker, dood geflitst, noem maar op. Ik zal de gerechten nog een keer moeten maken, wat een straf ;-)

Als voorgerecht stond er een heerlijke kokoskippensoep op het programma. Erg geslaagd al zeg ik het zelf.

Enkele weken geleden moest er op zaterdagmiddag/avond vroeg gekookt worden. Er lag broccoli in de koelkast en ik had geen zin in het 'standaard' hapje: broccoli met een sausje, aardappel en vlees.
Mijn zoektocht naar iets anders werd beloond door een Aziatische versie van de broccoli, gecombineerd met garnalen en noedels. Om te smullen en zeker voor herhaling vatbaar!

Het voorstel om de witte kool als stamppot te eten viel niet echt goed bij puber. Alles was beter dan de stamppot die we enkele weken geleden hadden gegeten. Nee, geef dan de witte kool-salade maar. Dat smaakt véél beter.

Gelukkig mogen meningen hierover ook verschillen ;-)

De frietjes zijn dit keer vervangen door gebakken aardappeltjes in de schil, de mayonaise in de salade is vervangen door crème fraîche. Net zo lekker en toch een stukje minder vetten. Goed bezig zo.

Eet smakelijk!

Weet je, ik snapte het niet. Vond het zó vreemd dat de vellen bladerdeeg op deze manier over de rand van de bakvorm hingen. 't Ziet er aardig, wellicht creatief uit. Maar wat is het nut?
En - eigenwijs als ik ben - deed ik dat natuurlijk niet na. Nee, mijn bladerdeeg stopte keurig net onder de rand. Sure, dat snap jij ook wel.

Maar, het deeg moet voorgebakken worden. Geen enkel probleem. Denk je...
Je schuift de bakvorm in de oven en 8 minuten later is het glashelder waarom die vellen bladerdeeg zo over de bakvorm hangen.

Tip: doe het maar gewoon!

Nieuwsgierig komen ze de keuken in, verbaasd starend naar de grote berg grof gesneden Chinese kool. En je ziet ze denken: 'Gaan wij dat eten? Is dat écht lekker?'

Puber is al niet zo'n fan van rijst. In welke vorm dan ook. En nu deze berg groente en rijst?

Conclusie – na de maaltijd – is dan ook dat de kip erg lekker was maar dat bamboescheuten bij de Chinese kool toch smakelijker is.

Over de Italiaanse rijst-discussie zullen we maar zwijgen ;)

Wat vind jij?

Eén van de drie hoofdgerechten van mijn Aziatische rijsttafel, kip teriyaki met paprika. Ook hier is nog geen eigen foto beschikbaar maar dit gerecht komt ongetwijfeld in de herhaling. Bij gebrek aan mirin of sherry is het gerecht dit keer zonder gemaakt maar ondertussen is er wél sherry in huis :)

Witte kool lag er in de koelkast te wachten op de meest geweldige bereiding. Stamppot was een 'no go' volgens de kids. De witte koolsalade van vorige week smaakte wel, maar om dat de week daarna nog een keer te eten? Ook een 'no go' dus.

En toen kwam ik dit recept tegen: kippensoep met Chinese kool. En, eerlijk is eerlijk, pas NA het diner kwam ik er achter dat ik niet de vermelde koolsoort heb gebruikt. Neemt niet weg dat het – met wat kleine aanpassingen – prima heeft gesmaakt:

• witte kool in plaats van Chinese kool
• 50 g gember in plaats van 25 g
• 1 rode peper, gesnipperd
• 1 citroengras, 10 minuten laten meetrekken

Vandaag, 15 januari, de dag waarop ik mijn vijftigste levensjaar in ben gegaan. De kids mogen op hun verjaardag kiezen wat ze willen eten. En ik dus ook :)

In eerste instantie wilde ik voor een kangoeroe tournedos gaan. Dat vindt iedereen hier in huis lekker. Helaas ontbrak de tijd om bij de Sligro binnen te wippen. Het alternatief viel ook goed:
knoflookgamba's met een groene salade & stokbrood.

Het recept is simpel:
Meng veel, HEEL VEEL gamba's met olie, knoflook, spaanse peper en een scheut oystersauce & visolie. Laat dit een dag marineren. Bak de gamba's in de marinade zodat ze oranje worden.
En dan... aanvallen maar!

Heel af en toe heb je geluk. Je krijgt een echt wild konijntje uit een gebied waar het 'bij de konijnen af' is. De populatie groeit en groeit en groeit maar dat is teveel, wordt dus afgeschoten en opgepeuzeld. En wie ben ik om dan te zeggen dat ik geen konijntje wil. Toch?
De echte wilde konijntjes smaken namelijk heel anders dan de gegecultiveerde exemplaren. Niet naar kip en zo.

Dit konijntje heeft onze smaakpapillen gestreeld tijdens een uitgebreid kerstdiner en het is voor herhaling vatbaar!

Gisteren is Sinterklaas in Nederland aangekomen. Hier gaat het niet over de maatschappelijke discussie maar over al het lekkers wat bij deze tijd van het jaar hoort.

Vroeger bakte ik met de kids pepernoten. Van die kleine kneuterige handjes en vingertjes, graaiend in het deeg en kleine balletjes draaidend. De baktijd is niet lang, dus was het snel feest om te proeven.

Speculaas en taaitaai, daar heb ik me nooit aan gewaagd. Speculaas niet want geen speculaasvorm. Natuurlijk een smoesje, je gaat naar de winkel, zoekt een mooi menneke of vrouwke uit en je koopt de vorm. Toch?
Taaitaai ook niet want de smaak is smerig. Vind ik.

Nu hebben we een heerlijk alternatief: de kruidcake.

Het jongste kind krijgt wel eens de geest. Dan wil ze iets aan het eten doen. Met name bakken vindt ze leuk. En dat vinden wij helemaal niet erg! Op zondagochtend heeft ze al enkele keren kwarkbollen gebakken. In eerste instantie was ik sceptisch. Kwark in het deeg van brood? Nou, het is een aanrader! De bollen zijn heerlijk, zelfs véél lekkerder dan de 'gewone' krentebol.

Drie verschillende generaties hebben geproefd. De meningen zijn verdeeld in 'erg lekker' tot 'nou, die gember had je er niet in hoeven te stoppen'. Maar dat zijn dan weer mensen die eigenlijk niets met gember hebben. Nu moet ik eerlijk toegeven dat het wel een experiment was. De combi ananas met gember leek me namelijk wel lekker. En dan ga je dat proberen. Toch?

Wat vind jij? Ga je het recept maken? En dan met of zonder gember?

Deze maand voelt nog een beetje als vakantie. Komt vast door het mooie weer en dat terwijl ik nog ruim 3 maanden moet wachten op mijn 'echte' vakantie (zie www.autenticacuba.nu). En toch, met dit gevoel moet je iets doen. Toch?
Bij de toko hebben we lams (spare) ribbetjes gekocht, gemarineerd, in de oven geschoven en vanavond met stokbrood, groene salade en een glaasje rode wijn versterkt dit het vakantiegevoel :)

{jcomments off}

Het was zaterdagmiddag en ik had een relaxte Pasen voor de boeg. Kind 1 vertrok 's avonds met zijn dinneke naar Antwerpen om daarna vakantie te gaan vieren in Frankrijk. Kind 2 vertrok maandagochtend vroeg met school naar Berlijn.

En wat deed ik? Ik kocht een lamsnek voor de tweede paasdag in de veronderstelling dat je dat even door de pan heen haalt en dan kunt genieten van een heerlijk stukje vlees. Dus niet …
Elk recept zegt dat lamsnek een perfect stukje stoofvlees is en bij voorkeur erg langzaam wordt gegaard. 

Het resultaat uit de oven was erg smakelijk maar toch denk ik dat een volgende keer het stukje vlees uren op een zacht vuurtje zal laten pruttelen ;-)

En dit eten we dus niet vanavond ;-)

De recepten van www.mickeysplace.nl worden in de loop der tijd overgezet naar deze website. En geloof me, ik kan overal vast wel wat spitsvondige opmerkingen bij maken. Misschien doe ik dat wel, misschien ook niet. Who knows...

Feit is dat deze gerechten TOEN zo lekker waren dat ze een vermelding op Mickey's Place verdienden. Wie ben ik om daar nu aan te gaan twijfelen? ;-)

Iemand die mij een beetje kent, is op de hoogte van mijn liefde voor … de kringloopwinkel. Graag snuffel ik daar rond op zoek naar spulletjes die ik eigenlijk (niet) nodig heb. Zo ook een aantal maanden geleden.

Op de afdeling met potten, pannen en, al dan niet, elektrische keukenapparatuur kwam ik een ijsmachine tegen. Vrijwel nieuw in doos, compleet met handleiding en recepten. Kostprijs: € 2,00 of € 2,50. Dat ben ik even kwijt. En niet dat ik iets met ijs heb, verre van dat. Maar. Er hobbelen met regelmaat jong volwassenen rond in 'tha house' die de spreekwoordelijk moord voor een ijsje doen.

De ijsmachine staat nu te glimmen op mijn plank en is nu TWEE keer gebruikt. De eerst keer vanille roomijs met geraspte chocolade, in de volksmond stracciatella genoemd. Roomijs volgens het recept, de chocolade naar eigen inzicht. Lekker maar véél te zoet. Dit keer is het mango ijs geworden en heb ik twee recepten samengevoegd tot één. En zelfs ik vind het lekker …

Het is zondag en een dag waarop niets moet en alles weer mag. En ik bak omdat ik het leuk vind. Kids zijn daar blij mee.

't Heeft wel even moeite gekost om te bedenken wat ik wilde bakken en waar ik vooral níet voor naar buiten hoefde. Hoewel, boodschappen doen én een frisse neus halen was misschien nog niet eens zo'n slecht idee. Maar nee...

Vorig jaar heb ik de eerste muffins gebakken. Erg lekker al zeg ik zelf. Die recepten staan (nog) niet online.

Wat ik vandaag heb gemaakt … mango-gember muffins... mjammie :)

Bleekselderij. Enkele stengels zijn in de bouillon van de ossenstaartsoep verdwenen. Het restant wordt als bijgerecht gegeten. Soms heb ik daar zin in en eigenlijk maak ik daar niemand, behalve mezelf dus, blij mee. En dan wel héél standaard. Of gegratineerd of met een kasssausje. 
Maar hoe maak je deze groente dan óók aantrekkelijk voor pubers en jong volwassenen? 

Dit keer moest het anders. Uiteraard wordt het recept een ietwat aangepast. De toverwoorden waren kaassoufflé en rijst. De mediterrane bleekselderij met tomaat, uitje, knoflook en thijm werden - bijna - zonder protest naar binnen geschoven.

Meer over bleekselderij lees je HIER.

Vrijdagmiddag 16.00 uur. De pangafilet is net op het aanrecht ontdooid en mijn WhatsApp bliebt: 'Zullen we een frietje gaan eten in het dorp?' Na een luttele seconde vervliegt de twijfel en ik app terug: 'Gezellig, ik zie je zo!' Ondertussen verdwijnt de vis in de koelkast en ik denk nog dat ik die de dag erop wel zal bakken bij de lunch.

Pasta. Het smaakt hier nooit hetzelfde. De koelkast wordt ondersteboven gehaald, restjes worden besnuffeld en er wordt per keer een kruidenmelange samengesteld. Verse knoflook zal nooit, maar dan ook nooit ontbreken.

Vroeger, eigenlijk nog niet eens zo lang geleden, kwam er geen pasta zonder een zakje kruidenmix op tafel. Nu komt er geen pasta meer op tafel zonder Toscaanse melange. En dat niet alleen, deze kruiden zijn smakelijk in heel veel gerechten.

Ondertussen is ook oudste kind blij dat MIJN voorraad weer is aangevuld. Meer uitleg nodig? ;-)

Het was weer zo'n avond waar de dinnekes dit keer bij mij aanschoven om een vorkje te prikken. Altijd leuk, altijd gezellig en altijd lekker eten bij wie we ook zijn.
De courgettes uit de moestuin van mijn zus en zwager groeien als kool courgette en zelf bivakkeren ze onder de Spaanse zon. En dan is één en één heel snel twee. Ook mijn koelkast puilt ondertussen bijna uit van de courgettes. Hét zoekwoord voor deze avond was dan ook courgette. En vis. En zie het resultaat...

Nog 3 dagen... dan wordt in veel gezinnen weer de geboortedag van Sinterklaas gevierd.

Met de kids zijn er heel wat pepernoten gedraaid in de periode voorafgaand aan zijn verjaardag. Het deeg is zo klaar, het ruikt heerlijk in de keuken en wanneer de pepernoten klaar zijn, is het smullen geblazen.
Want, zelf gemaakt is toch het allerlekkerst?

Naar mijn bescheiden mening mogen de pepernoten bol staan van de caloriën en suikers. Dan neem je er toch één? Of twee? Of een klein handje?

Wil je liever de pepernoten zonder suiker maken?
Geen enkel punt, twee verschillende recepten, eentje met en eentje zonder suiker.

Sinds afgelopen week mag de jongste zich officieel volwassen noemen. Zondag hebben we dat voor de familie gevierd. Vriendjes en vriendinnetjes doen dat heel dunnetjes over op de housewarming van haar nieuwe kamer in Breda. Denk ik zomaar.

De vraag voor nu was wat voor taart er geserveerd moest worden. Al snel was ze er uit, kwarktaart was favoriet. De extra toevoeging zorgde kortstondig voor wat hoofdbrekens. Het moest namelijk een frisse taart worden. Duhhhh, lieve meid, kwarktaart is ALTIJD fris ;-)

Op de dag zelf genoot ze zichtbaar van de taart met de woorden: 'mam, de taart is net zo lekker en fris geworden als ik het me had voorgesteld.'

Kind was heel gelukkig met het voorgestelde menu. Maar wanneer je gebakken aardappels belooft, maakt niet uit hoe oud of jong de mede tafelgenoten zijn, dan kom je niet op de proppen met gestoofde aardappels omdat dat in het recept staat. Not done, vindt kind. Een stiekem heeft ze wel gelijk ;)

Er werd een ander basis recept gezocht, er een eigen draai aan gegeven en geserveerd met gebakken aardappels en een groene salade. Kind was - bijna - in extase... door de sesamzaadjes …

Pompoen. Ik had het nog nooit gegeten. Niet als kind/puber/jong volwassene maar ook niet in de bijna 30 jaren daarna. Iets van onbekend maakt onbemind. Of zo.
Nu is het zo dat mijn zus en zwager in hun schamele vrije uurtjes wat voedsel proberen te verbouwen. Onder andere pompoenen. En weet je wel hoe snel dat pompoenen groeien?
Ze hadden een overschot en van het één komt het ander. Mickey gaat stoeien met deze groenten. En met succes :)

Deze soep is een aanrader!

De flespompoen lag al enkele weken op de eettafel te lonken en te flirten. De boodschap was duidelijk: 'eet mij, eet mij!'. Het leek een smeekbede die niet kon worden weerstaan. Ik denk dat mijn dochter dat ook dacht. Ze stuurde namelijk een recept door van pompoensoep ;-)

Nu is het zo dat ik én eigenwijs ben én niet altijd de recepten geloof / volg. De uien en knoflook moeten ongepeld de oven in anders verbranden ze. En niet - stiekem - gepeld, zegt ze uit ervaring wijs geworden. Daarnaast was de geadviseerde oventijd van 45 minuten te weinig om de groenten gaar te krijgen. In de kokosmelk en de bouillon heeft het nog even staan pruttelen. Tot de massa écht gaar was.

Raita, yoghurtdip, ik weet dat ik het heb gemaakt. Ik weet ook dat het 25 februari van dit jaar is geweest aan de datum op het recept en de gasten in mijn agenda. Nu ik het recept weer overlees weet ik ook dat het lekker was. Maar bij welke recepten ik de Raita geserveerd heb, is nu nog even een zwart gat. Ik duik nog in mijn foto's en hoop daar het antwoord te vinden...

Je weet het hè, ik ben van de aanbiedingen. 

In principe maak ik in het weekend mijn weekmenu aan de hand van de aanbiedingen in de supermarkt en alles wat er nog in mijn koelkast c.q. diepvries ligt. De aanbiedingen worden veelal online gecheckt maar soms word je verrast in de winkel. Zo ook met de witlof. Achteraf gezien wist ik het wel maar het is simpelweg niet blijven hangen.

In het oorspronkelijke recept worden hamblokjes gebruikt, mijn koelkast gaf mij spekreepjes ;-)

Kind is helemaal niet van de witlof maar deze maaltijd smaakte 'wel'. Zei hij...

De structuur van peer vindt ze niet lekker, maar een gestoofd peertje glijdt dan weer wel zo naar binnen. De keuze voor een salade met peer vond ik zelf nogal verrassend, kind vond het logisch. En dan is het goed ;-)

Op het wereld wijde web kwam ik het recept tegen voor een salade met walnoot en peer. Alleen, mijn salade is behoorlijk anders uitgepakt. Dat zag ik pas net voordat ik de salade wilde serveren en het recept na ging lezen om te kijken of er nog ingrediënten ontbraken. En dat mag: de basis van een ander waar een eigen draai aan wordt gegeven. Toch?

Zondag. Een soort van familiedag. Samen ontbijten, nou ja noem het - qua tijdstip - maar gewoon brunchen. En wat is lekkerder dan zelfgemaakt gebak te serveren?

Puber kreeg het recept onder ogen, las het magische woord CHOCOLADE, viel in katzwijm en verkondigde stellig alles op te gaan eten.

De man in huis is altijd van de taart maar dit keer niet. Hij heeft niet zoveel zin in taart, 'straks' misschien. Heeft dit een speciale reden?

We zullen zien, proeven en ervaren... ;-) 

Bij een klein feestje hoort … taart!

De appeltaart was een 'gift' van de Sligro maar was onvoldoende voor het aantal gasten wat ik verwachtte. Kids smeekten om monchou-taart, maar ik heb mezelf voorgenomen die nooit meer te maken. Twee keer heb ik al zo'n taart uit mijn handen laten kieperen en daarnaast ben ik simpelweg niet tevreden over het eindresultaat. Kids wel, nou jammer dan!

Een kwarktaart is het alternatief. En ook dat wordt zeer gewaardeerd. De voorkeur van de kids ging uit naar een aardbeientaart. Onbetaalbaar in deze tijd van het jaar...

Het is de frisse sinaasappel-kwarktaart geworden ;-)

Afgelopen zaterdag, na de regen, werd het tijd om de Lidl te plunderen. Tenminste, de groente- en fruitafdeling werd zorgvuldig gecheckt op aanbiedingen. En één daarvan was de spitskool, € 089 voor een exemplaar ongeacht de grootte.
Dit zijn dus van die momenten dat er een soort van kortsluiting ontstaat in de grijze celletjes en waarbij alles roept 'mijn!'. En hij was ook van mij, nadat ik had afgerekend ;-)

Een dag later is er een deel met de jongste mee naar Breda verhuisd en vandaag hebben we de helft van het overgebleven stuk opgegeten. De oplettende lezer (m/v) weet nu dat er, na dit recept, wellicht nóg een recept met spitskool online gaat komen … we zullen het zien ;)

Afspraak is dat dé man in huis, 21 is hij nu, één tot twee keer per week de kookbeurt overneemt. Vaak mag hij zelf kiezen, soms wordt er voor hem gekozen.
Zo ook deze keer en staat er prei op het menu.

Voor de kids is de enige - smakelijke - vorm van prei, de prei die verstopt zit in een taart. Hoe verrassend. MAAR met deze heerlijke stamppot herzien ze die mening snel. Het ruikt heerlijk in de keuken en het smaakt...
NOM NOM NOM! Voor herhaling vatbaar dus.

Niet bekend met deze uitdrukking?
Klik dan hier even door.

Twee weken geleden werd ik verrast door de lamsnek die een iets langere bereidingstijd nodig had dan ik verwachtte. Dit keer was mijn vraag aan de slager hoe lang een lamsschouder moest stoven. Het antwoord nam ik met een klein korreltje zout: 50 minuten tot een uurtje zei de beste man.

Dat bleek dus niet zo te zijn. Pas na 4 uur sudderen op een laag vuurtje viel het vlees mooi van het bot...

Om de laatste dag van een periode met vakantie- en feestdagen af te sluiten, stond er voor zoon en mij 's middags nog een tapas-momentje in de planning. Niet echt ongezond maar ook niet echt super gezond. Wel lekker. En dáár gaat het om.
Het glaasje Lindeman's Bin 85 Pinot Grigio was een smakelijke bijkomstigheid ;-)

Op zich zijn deze hapjes vrij snel en gemakkelijk te maken. Laat het een goed voornemen voor het nieuwe jaar zijn om dit vaker te doen...

Het valt een beetje onder quality-time.
Vind je niet?

Gisteravond stond het op ons menu: tonijnsalade voor 2 personen. En ik, ik die altijd zoveel foto's maakt, vergeet gewoon om foto's te maken. Want het smaakte erg goed, beter dan de vorige keer zelfs.

Gelukkig kon ik vandaag voor de herkansing, er was genoeg over voor de lunch.
En het mooie... er was daglicht. Euh, iets meer daglicht dan 's avonds maar het is nog steeds niet optimaal zonder goede flitsinstallatie. 

Wie heeft er tips wat ik eigenlijk aan zal moeten schaffen om het één en ander ook écht smakelijk te kunnen fotograferen?

Recept: www.jumbo.com/recepten/tortilla-met-tonijnsalade

Op zaterdag valt hij altijd in de brievenbus, de AH-bonus folder voor de aankomende week. De ene keer verdwijnt hij linea recta in de bak met oud papier en is internet (lees: de website van Albert Heijn) mijn vriend. De andere keer wordt er op het gemakje gebladerd, kop thee en deze zondag een plak kruidcake erbij. De voorbereiding op het weekmenu.

Broccoli gaat het worden, nu in de aanbieding voor 'maar' € 0,49 per 500 g. Broccoli bevat veel vezels, is mineraalrijk (calcium, kalium) en bevat veel vitamines. Een uitstekende keuze dus.

Is dat goed inkopen of goed inkopen?

Afgelopen week was venkel in de aanbieding bij de Lidl, een groente die zelden op het menu staat hier in huis. En waarom? Eigenlijk geen idee. In een opwelling besloot ik één hele knol mee te nemen. Gewaagd hè?

Het wachten was op het moment dat we 'maar' met z'n tweeën aan tafel zouden zitten. Of ik zou er nog een andere groente bij klaar moeten maken. En dan weet je het wel, onbekend maakt vaak onbemind en de andere groente zou gegeten worden zoals sneeuw voor de zon verdwijnt.

Voor nu, een heel basic stamppotje met venkel. De zalm wordt gegaard in de oven. Lekker, smakelijk en makkelijk eetbaar.

Heb je zo'n dag waarbij je planning zich niet houdt aan je agenda of andersom? Dat je als de spreekwoordelijke keukenmeid door de keuken rent om je hubbie of je bloedjes van kinderen nog een fatsoenlijke maaltijd voor te zetten voordat andere plichten roepen?

Adem in, adem uit en RELAX!
In een mum van tijd zet je deze roerbakschotel op tafel.

Eet smakelijk!

De verhalen over zelf mayonaise maken zijn bij veel mensen wel bekend: begin er niet aan want moeilijk, het gaat schiften, je moet heel secuur de olie toevoegen. Herkenbaar?
Voor mij wel. Tot deze aflevering van Masterchef Australia en er ging een wereld voor mij open. Kijk je mee?

Hetzelfde grapje kan ook gewoon met een staafmixer ;-)

'Mam', zegt de man in huis, 'wat ga je bakken?'
Braaf antwoord ik dat het een taart gaat worden.
Met grote ogen kijkt hij naar de berg geraspte courgette en ik hoor de ontzetting in zijn stem wanneer hij vraagt: 'Met courgette?'
Wanneer ik hierop bevestigend mompel komt er een welgemeende 'je maakt een grap!' uit zijn mond.
Nee, dit is geen grap en ik waarschuw hem om niets tegen zijn zus te zeggen over courgette in de taart want niet lekker.

Wanneer de taart een half uurtje in de oven staat, komt de jong(st)e dame ook beneden. Wellicht verleid door de heerlijke geuren die stiekem toch hun weg naar haar slaapkamer hebben gevonden.
'Hmmmmmmmmm', zegt ze, 'ruik ik appel?'
Nee, geen appel dus en – met uitzondering van de courgette – noem ik de ingrediënten.
Gelukzalig staat ze te snuffelen voor het raam van de oven tot de man langskomt en met een semi-onschuldige grijns vraagt: 'Mam, hoe gaat het met je courgettetaart?'

Als blikken konden doden, zowel die van haar als die van mij …