Wanneer je mij op Instagram volgt, heb je ze al een keer voorbij zien komen: de gevulde druivenbladeren van onze Syrische achterburen. Het was een soort van ruilhandeltje, zij de bladeren uit mijn tuin en ik mocht het resultaat proeven. Goede deal toch?

Afgelopen week zijn er weer druivenbladeren van eigenaar gewisseld, maar ze vonden het lastig om het recept uit te schrijven. En dat snap ik. Anderhalf jaar in Nederland en ik heb er bewondering voor hoe goed dat ze onze taal al machtig zijn. Maar een recept uitschrijven? Of ik dan die middag bij hen thuis wilde komen kijken hoe deze maaltijd bereid wordt? Daar zeg ik geen nee tegen. Maar het recept gaat een ietwat lastig worden, veel wordt namelijk op 'gevoel' toegevoegd ;)

Kijk je mee?

Afgelopen zaterdag, na de regen, werd het tijd om de Lidl te plunderen. Tenminste, de groente- en fruitafdeling werd zorgvuldig gecheckt op aanbiedingen. En één daarvan was de spitskool, € 089 voor een exemplaar ongeacht de grootte.
Dit zijn dus van die momenten dat er een soort van kortsluiting ontstaat in de grijze celletjes en waarbij alles roept 'mijn!'. En hij was ook van mij, nadat ik had afgerekend ;-)

Een dag later is er een deel met de jongste mee naar Breda verhuisd en vandaag hebben we de helft van het overgebleven stuk opgegeten. De oplettende lezer (m/v) weet nu dat er, na dit recept, wellicht nóg een recept met spitskool online gaat komen … we zullen het zien ;)

Vanavond was het weer zover, de periodieke uitdaging om ons ieniemienie eetclubje een lekkere maaltijd voor te schotelen. En dit keer mocht ik gewoon lekker bij Elvira aanschuiven.

In de keuken snuffelde het al zwaar aangenaam door de rode uien die in de pan gebakken werden. En een blik op het recept zorgde voor een lekkere trek. Onze verwachtingen werden alles behalve teleurgesteld. De spinaziecurry was HEERLIJK!

En we hebben een recept van een jong aanstormend talent: Joris!

De paksoi lag me al een week vanuit de koelkast aan te kijken maar was teveel voor één persoon. 
Afgelopen zaterdag prikten de beide dames een vorkje mee, het moment om iets lekkers op tafel te zetten. Uit de verschillende gerechten van www.allerhande.nl is het de variant met de runderreepjes geworden en zijn de ingrediënten een ietsje aangepast.

De blijdschap van de dames was groot toen bleek dat er nog twee eenpersoons porties over waren. Een studentje zegt daar namelijk geen nee tegen maar laat het gewoon in de diepvries van hun mam staan. Iets met vergeten of zo ...

Goed, ik heb dus alweer weken geen courgettes meer mee naar huis genomen en nog steeds puilt mijn koelkast uit. Dat kan twee redenen hebben:

• Ik heb er – toen – onwijs veel meegenomen (NOT, 'slechts' vier stuks maar wel waanzinnig groot)
• Ik moet de courgettes in het eten verstoppen want de kids worden er niet blij van

Vooruit, doe dan de combi maar met de nadruk op vooral niet blije kids ;-)

Het was weer zo'n avond waar de dinnekes dit keer bij mij aanschoven om een vorkje te prikken. Altijd leuk, altijd gezellig en altijd lekker eten bij wie we ook zijn.
De courgettes uit de moestuin van mijn zus en zwager groeien als kool courgette en zelf bivakkeren ze onder de Spaanse zon. En dan is één en één heel snel twee. Ook mijn koelkast puilt ondertussen bijna uit van de courgettes. Hét zoekwoord voor deze avond was dan ook courgette. En vis. En zie het resultaat ...

Deze maand voelt nog een beetje als vakantie. Komt vast door het mooie weer en dat terwijl ik nog ruim 3 maanden moet wachten op mijn 'echte' vakantie (zie www.autenticacuba.nu). En toch, met dit gevoel moet je iets doen. Toch?
Bij de toko hebben we lams (spare) ribbetjes gekocht, gemarineerd, in de oven geschoven en vanavond met stokbrood, groene salade en een glaasje rode wijn versterkt dit het vakantiegevoel :)