We eten vanavond met z'n tweeën. Zoon gaat niet blij worden, ik voel het aan mijn water. Maar het is niet anders.

De bleekselderij (*) kijkt me per dag mismoediger aan en wil graag een liefdevolle bereiding ondergaan. En die wil ik hem graag geven. Dagelijks is teveel van het goede maar ik ben een liefhebber. Kind dus niet maar daar heb ik al eens over geschreven.

Vandaag gaan we een nieuw recept proberen. Mij klinkt het in ieder geval smakelijk in de oren.

* Note: ook het verrimpelde velletje van de appels roept, nee schreeuwt om aandacht...

Afgelopen zaterdag had ik bij de Lidl broccoli gekocht. En ja, je raadt het goed. In de aanbieding.

Gister waren we met vier en heb ik noedels met broccoli en noten klaar gemaakt. Recept volgt a.s.a.p. Maar ik had nog een stronk met deze heerlijke groente. Vanavond eet ik met me, myself & I (lees: restje uit de diepvries) en met de broccoli moe(s)t iets gebeuren.

Een soepje als lunch? Ook om aan te sterken met/na een verkoudheid... Niks mis mee zou ik zo zeggen!

Deze soep is gezond, snel gemaakt en erg lekker. Wat over is, kan zo de diepvries in. Tot een volgende lunch. Of als voorgerecht.

Goed, ik heb dus alweer weken geen courgettes meer mee naar huis genomen en nog steeds puilt mijn koelkast uit. Dat kan twee redenen hebben:

• Ik heb er – toen – onwijs veel meegenomen (NOT, 'slechts' vier stuks maar wel waanzinnig groot)
• Ik moet de courgettes in het eten verstoppen want de kids worden er niet blij van

Vooruit, doe dan de combi maar met de nadruk op vooral niet blije kids ;-)

Pas geleden waren de courgettes bij de Lidl in de aanbieding. Nu is een courgette een groente die goed houdbaar is in de koelkast. En je raadt het: al anderhalve week liggen de courgettes mij toe te lachen wanneer ik de koelkastdeur opendoe. Kids willen dan héél graag dat ik de deur ook meteen weer sluit ;-)

Toch, de courgette is een gemakkelijk groente in de keuken en smaakt prima in een soepje, een pasta of een ovenschotel.

Vandaag is het een ovenschotel geworden en middelste kid, dé man in huis, is de pineut. Hij is ook nog eens dé kok vandaag!

(en ja, de kwaliteit van de foto kan beter!)

Al enkele jaren kan ik mijn ei kwijt in de moestuin. Vroeg in het voorjaar worden veel zaden tot plantjes opgekweekt. Onder andere in de woonkamer (!). Zo gauw het weer-technisch verantwoord is, wordt deze tijdelijke opvang verruild voor de volle grond. En dan begint het feest: de groei, de bloei én de oogst.

Het is bij de konijnen af hoe snel dat de courgettes soms groeien. Je krijgt het simpelweg niet bij gegeten. Gelukkig is de diepvries geduldig, maar er worden ook veel courgettes weg gegeven. Aan deze en gene.

Eén van de favoriete bereidingen is de courgettesoep. Snel, gemakkelijk én smakelijk. Maar ook lekker gezond want biologisch uit eigen tuin.

Eens in de zoveel tijd doen we het. Koken voor elkaar en gezellig samen eten! Op die momenten staat er óf vegetarisch óf vis op het menu. Dit keer was het een vegetarische Indiaase curry met vadouvan.

De eerlijkheid gebied mij te bekennen dat ik het op heb moeten zoeken want vadouvan? Nooit van gehoord.
Wikipedia geeft antwoord: Vadouvan is een gefermenteerd kruidenmengsel afkomstig uit India en gewoon te koop in de supermarkt.

Het advies om een potje van Jonnie Boer te gebruiken heb ik in de wind geslagen. Voor de curry heb ik 2½ eetlepel nodig. Een potje van bijna € 4,00 (!) is dan zo leeg. Bij de toko heb ik 'mild madras curry powder' gescoord. Voor € 0,99. En geloof me, het smaakt heerlijk!

Gisteren was het zover, de eerste erwtensoep van een nieuw winterseizoen heeft een dag lang staan te pruttelen op het vuur. Met plezier heb ik elk half uur even de pollepel door de pan gehaald en mezelf verlekkerd aan het resultaat.

Mijn pan, de 10 liter soeppan (!) zat bijna tot de rand vol. Het basisrecept staat HIER. Mijn versie is een ietwat aangepast. Dat betekent dus één avond bunkeren en de rest gaat in de diepvries.

Vandaag heb ik ruim 4,5 kilo erwtensoep in bakjes van 500 g ingevroren. Je weet wel, diezelfde bakjes die je bij de afhaal-chinees meekrijgt. Nu simpelweg gekocht bij de toko en reuze handig voor het diepvries-management.

Het is druk, heel erg druk. En hectisch. En deadlines. En zo. Ook komt de IB2014 weer om de hoek kijken. En als er iets niet leuk is... Een lekker recept schiet er dan al snel bij in. Zowel bij Mickey als bij Maurits.

MAAR … aankomend weekend wordt het écht voorjaar. Tenminste, dat zegt 'men'. We laten de winter en daarmee de zware maaltijden, erwtensoep, stamppotten, weer achter ons. Wat is er op zo'n moment lekkerder dan een frisse maaltijdsalade? Met een roseetje. Buiten verorberd met de zon op je snoet. Toch?

Een klein rekensommetje leert dat de basis voor dit recept onvoldoende ingrediënten zijn voor een volwaardige maaltijd voor 4 personen.
Tenminste, dat denk ik.

Sterker nog, de praktijk wees vanavond uit dat deze hoeveelheid amper genoeg is voor 3 personen. En dan ben ik uitgegaan van 6 tortillawraps met de vermelde hoeveelheid rundergehakt en spitskool. Voor wat extra smaak zijn er twee teentjes knoflook, een halve rode peper (mét zaadjes) en een blikje tomatenpuree aan toegevoegd.

Het kan natuurlijk ook zomaar zijn dat ik gewoon erg lekker heb gekookt ;-)

Soms moet het. Dan doe ik de spreekwoordelijke moord voor gestoofde prei. Datzelfde geldt overigens ook voor andijvie. Of voor witlof. Soms moeten deze groenten gestoofd worden en aangemaakt met maïzena.

Ook de blikken die de kids mij toewerpen wanneer het weer eens een keer zo ver is. Onbetaalbaar … ook als er maar eentje de maaltijd met mij deelt.

Anders gezegd, ik doe voornamelijk mezelf een plezier met gestoofde groenten, gekookte aardappels en een stukje vlees. Sterker nog, op zo'n moment wordt er gewoon ouderwets geprakt.

En dat mag! ;-)

Gevonden!

Ik heb de recepten voor alle gerechten van mijn Aziatische rijsttafel gevonden. Ook de foto's. En die zijn niet voor publicatie geschikt: te donker, dood geflitst, noem maar op. Ik zal de gerechten nog een keer moeten maken, wat een straf ;-)

Als voorgerecht stond er een heerlijke kokoskippensoep op het programma. Erg geslaagd al zeg ik het zelf.

Wanneer je mij op Instagram volgt, heb je ze al een keer voorbij zien komen: de gevulde druivenbladeren van onze Syrische achterburen. Het was een soort van ruilhandeltje, zij de bladeren uit mijn tuin en ik mocht het resultaat proeven. Goede deal toch?

Afgelopen week zijn er weer druivenbladeren van eigenaar gewisseld, maar ze vonden het lastig om het recept uit te schrijven. En dat snap ik. Anderhalf jaar in Nederland en ik heb er bewondering voor hoe goed dat ze onze taal al machtig zijn. Maar een recept uitschrijven? Of ik dan die middag bij hen thuis wilde komen kijken hoe deze maaltijd bereid wordt? Daar zeg ik geen nee tegen. Maar het recept gaat een ietwat lastig worden, veel wordt namelijk op 'gevoel' toegevoegd ;)

Kijk je mee?

Enkele weken geleden moest er op zaterdagmiddag/avond vroeg gekookt worden. Er lag broccoli in de koelkast en ik had geen zin in het 'standaard' hapje: broccoli met een sausje, aardappel en vlees.
Mijn zoektocht naar iets anders werd beloond door een Aziatische versie van de broccoli, gecombineerd met garnalen en noedels. Om te smullen en zeker voor herhaling vatbaar!

Het voorstel om de witte kool als stamppot te eten viel niet echt goed bij puber. Alles was beter dan de stamppot die we enkele weken geleden hadden gegeten. Nee, geef dan de witte kool-salade maar. Dat smaakt véél beter.

Gelukkig mogen meningen hierover ook verschillen ;-)

De frietjes zijn dit keer vervangen door gebakken aardappeltjes in de schil, de mayonaise in de salade is vervangen door crème fraîche. Net zo lekker en toch een stukje minder vetten. Goed bezig zo.

Eet smakelijk!

Weet je, ik snapte het niet. Vond het zó vreemd dat de vellen bladerdeeg op deze manier over de rand van de bakvorm hingen. 't Ziet er aardig, wellicht creatief uit. Maar wat is het nut?
En - eigenwijs als ik ben - deed ik dat natuurlijk niet na. Nee, mijn bladerdeeg stopte keurig net onder de rand. Sure, dat snap jij ook wel.

Maar, het deeg moet voorgebakken worden. Geen enkel probleem. Denk je...
Je schuift de bakvorm in de oven en 8 minuten later is het glashelder waarom die vellen bladerdeeg zo over de bakvorm hangen.

Tip: doe het maar gewoon!

Nieuwsgierig komen ze de keuken in, verbaasd starend naar de grote berg grof gesneden Chinese kool. En je ziet ze denken: 'Gaan wij dat eten? Is dat écht lekker?'

Puber is al niet zo'n fan van rijst. In welke vorm dan ook. En nu deze berg groente en rijst?

Conclusie – na de maaltijd – is dan ook dat de kip erg lekker was maar dat bamboescheuten bij de Chinese kool toch smakelijker is.

Over de Italiaanse rijst-discussie zullen we maar zwijgen ;)

Wat vind jij?

Eén van de drie hoofdgerechten van mijn Aziatische rijsttafel, kip teriyaki met paprika. Ook hier is nog geen eigen foto beschikbaar maar dit gerecht komt ongetwijfeld in de herhaling. Bij gebrek aan mirin of sherry is het gerecht dit keer zonder gemaakt maar ondertussen is er wél sherry in huis :)

Witte kool lag er in de koelkast te wachten op de meest geweldige bereiding. Stamppot was een 'no go' volgens de kids. De witte koolsalade van vorige week smaakte wel, maar om dat de week daarna nog een keer te eten? Ook een 'no go' dus.

En toen kwam ik dit recept tegen: kippensoep met Chinese kool. En, eerlijk is eerlijk, pas NA het diner kwam ik er achter dat ik niet de vermelde koolsoort heb gebruikt. Neemt niet weg dat het – met wat kleine aanpassingen – prima heeft gesmaakt:

• witte kool in plaats van Chinese kool
• 50 g gember in plaats van 25 g
• 1 rode peper, gesnipperd
• 1 citroengras, 10 minuten laten meetrekken

{jcomments off}

Het was zaterdagmiddag en ik had een relaxte Pasen voor de boeg. Kind 1 vertrok 's avonds met zijn dinneke naar Antwerpen om daarna vakantie te gaan vieren in Frankrijk. Kind 2 vertrok maandagochtend vroeg met school naar Berlijn.

En wat deed ik? Ik kocht een lamsnek voor de tweede paasdag in de veronderstelling dat je dat even door de pan heen haalt en dan kunt genieten van een heerlijk stukje vlees. Dus niet …
Elk recept zegt dat lamsnek een perfect stukje stoofvlees is en bij voorkeur erg langzaam wordt gegaard. 

Het resultaat uit de oven was erg smakelijk maar toch denk ik dat een volgende keer het stukje vlees uren op een zacht vuurtje zal laten pruttelen ;-)

En dit eten we dus niet vanavond ;-)

De recepten van www.mickeysplace.nl worden in de loop der tijd overgezet naar deze website. En geloof me, ik kan overal vast wel wat spitsvondige opmerkingen bij maken. Misschien doe ik dat wel, misschien ook niet. Who knows...

Feit is dat deze gerechten TOEN zo lekker waren dat ze een vermelding op Mickey's Place verdienden. Wie ben ik om daar nu aan te gaan twijfelen? ;-)

Bleekselderij. Enkele stengels zijn in de bouillon van de ossenstaartsoep verdwenen. Het restant wordt als bijgerecht gegeten. Soms heb ik daar zin in en eigenlijk maak ik daar niemand, behalve mezelf dus, blij mee. En dan wel héél standaard. Of gegratineerd of met een kasssausje. 
Maar hoe maak je deze groente dan óók aantrekkelijk voor pubers en jong volwassenen? 

Dit keer moest het anders. Uiteraard wordt het recept een ietwat aangepast. De toverwoorden waren kaassoufflé en rijst. De mediterrane bleekselderij met tomaat, uitje, knoflook en thijm werden - bijna - zonder protest naar binnen geschoven.

Meer over bleekselderij lees je HIER.

Pasta. Het smaakt hier nooit hetzelfde. De koelkast wordt ondersteboven gehaald, restjes worden besnuffeld en er wordt per keer een kruidenmelange samengesteld. Verse knoflook zal nooit, maar dan ook nooit ontbreken.

Vroeger, eigenlijk nog niet eens zo lang geleden, kwam er geen pasta zonder een zakje kruidenmix op tafel. Nu komt er geen pasta meer op tafel zonder Toscaanse melange. En dat niet alleen, deze kruiden zijn smakelijk in heel veel gerechten.

Ondertussen is ook oudste kind blij dat MIJN voorraad weer is aangevuld. Meer uitleg nodig? ;-)

Het was weer zo'n avond waar de dinnekes dit keer bij mij aanschoven om een vorkje te prikken. Altijd leuk, altijd gezellig en altijd lekker eten bij wie we ook zijn.
De courgettes uit de moestuin van mijn zus en zwager groeien als kool courgette en zelf bivakkeren ze onder de Spaanse zon. En dan is één en één heel snel twee. Ook mijn koelkast puilt ondertussen bijna uit van de courgettes. Hét zoekwoord voor deze avond was dan ook courgette. En vis. En zie het resultaat...

Pompoen. Ik had het nog nooit gegeten. Niet als kind/puber/jong volwassene maar ook niet in de bijna 30 jaren daarna. Iets van onbekend maakt onbemind. Of zo.
Nu is het zo dat mijn zus en zwager in hun schamele vrije uurtjes wat voedsel proberen te verbouwen. Onder andere pompoenen. En weet je wel hoe snel dat pompoenen groeien?
Ze hadden een overschot en van het één komt het ander. Mickey gaat stoeien met deze groenten. En met succes :)

Deze soep is een aanrader!

De flespompoen lag al enkele weken op de eettafel te lonken en te flirten. De boodschap was duidelijk: 'eet mij, eet mij!'. Het leek een smeekbede die niet kon worden weerstaan. Ik denk dat mijn dochter dat ook dacht. Ze stuurde namelijk een recept door van pompoensoep ;-)

Nu is het zo dat ik én eigenwijs ben én niet altijd de recepten geloof / volg. De uien en knoflook moeten ongepeld de oven in anders verbranden ze. En niet - stiekem - gepeld, zegt ze uit ervaring wijs geworden. Daarnaast was de geadviseerde oventijd van 45 minuten te weinig om de groenten gaar te krijgen. In de kokosmelk en de bouillon heeft het nog even staan pruttelen. Tot de massa écht gaar was.

Je weet het hè, ik ben van de aanbiedingen. 

In principe maak ik in het weekend mijn weekmenu aan de hand van de aanbiedingen in de supermarkt en alles wat er nog in mijn koelkast c.q. diepvries ligt. De aanbiedingen worden veelal online gecheckt maar soms word je verrast in de winkel. Zo ook met de witlof. Achteraf gezien wist ik het wel maar het is simpelweg niet blijven hangen.

In het oorspronkelijke recept worden hamblokjes gebruikt, mijn koelkast gaf mij spekreepjes ;-)

Kind is helemaal niet van de witlof maar deze maaltijd smaakte 'wel'. Zei hij...

De paksoi lag me al een week vanuit de koelkast aan te kijken maar was teveel voor één persoon. 
Afgelopen zaterdag prikten de beide dames een vorkje mee, het moment om iets lekkers op tafel te zetten. Uit de verschillende gerechten van www.allerhande.nl is het de variant met de runderreepjes geworden en zijn de ingrediënten een ietsje aangepast.

De blijdschap van de dames was groot toen bleek dat er nog twee eenpersoons porties over waren. Een studentje zegt daar namelijk geen nee tegen maar laat het gewoon in de diepvries van hun mam staan. Iets met vergeten of zo...

De structuur van peer vindt ze niet lekker, maar een gestoofd peertje glijdt dan weer wel zo naar binnen. De keuze voor een salade met peer vond ik zelf nogal verrassend, kind vond het logisch. En dan is het goed ;-)

Op het wereld wijde web kwam ik het recept tegen voor een salade met walnoot en peer. Alleen, mijn salade is behoorlijk anders uitgepakt. Dat zag ik pas net voordat ik de salade wilde serveren en het recept na ging lezen om te kijken of er nog ingrediënten ontbraken. En dat mag: de basis van een ander waar een eigen draai aan wordt gegeven. Toch?

En we hebben weer een heerlijk recept van Ton: een Spaans vispannetje. Snel, gemakkelijk, smakelijk en het ziet er geweldig uit door het gebruik van de kleine ovenpannetjes.

In het recept is koolvisfilet gebruikt maar je kunt deze vis uiteraard ook een andere witvis vervangen.

Vanavond was het weer zover, de periodieke uitdaging om ons ieniemienie eetclubje een lekkere maaltijd voor te schotelen. En dit keer mocht ik gewoon lekker bij Elvira aanschuiven.

In de keuken snuffelde het al zwaar aangenaam door de rode uien die in de pan gebakken werden. En een blik op het recept zorgde voor een lekkere trek. Onze verwachtingen werden alles behalve teleurgesteld. De spinaziecurry was HEERLIJK!

Afgelopen zaterdag, na de regen, werd het tijd om de Lidl te plunderen. Tenminste, de groente- en fruitafdeling werd zorgvuldig gecheckt op aanbiedingen. En één daarvan was de spitskool, € 089 voor een exemplaar ongeacht de grootte.
Dit zijn dus van die momenten dat er een soort van kortsluiting ontstaat in de grijze celletjes en waarbij alles roept 'mijn!'. En hij was ook van mij, nadat ik had afgerekend ;-)

Een dag later is er een deel met de jongste mee naar Breda verhuisd en vandaag hebben we de helft van het overgebleven stuk opgegeten. De oplettende lezer (m/v) weet nu dat er, na dit recept, wellicht nóg een recept met spitskool online gaat komen … we zullen het zien ;)

Afspraak is dat dé man in huis, 21 is hij nu, één tot twee keer per week de kookbeurt overneemt. Vaak mag hij zelf kiezen, soms wordt er voor hem gekozen.
Zo ook deze keer en staat er prei op het menu.

Voor de kids is de enige - smakelijke - vorm van prei, de prei die verstopt zit in een taart. Hoe verrassend. MAAR met deze heerlijke stamppot herzien ze die mening snel. Het ruikt heerlijk in de keuken en het smaakt...
NOM NOM NOM! Voor herhaling vatbaar dus.

Niet bekend met deze uitdrukking?
Klik dan hier even door.

Bij de spinaziecurry werd afgelopen dinsdag nog een zeer smakelijke salade geserveerd: tomatensalsa. En ook dit is een aanrader als bijgerecht bij bijvoorbeeld een warme maaltijd, een picknick of een bbq.

Gisteravond stond het op ons menu: tonijnsalade voor 2 personen. En ik, ik die altijd zoveel foto's maakt, vergeet gewoon om foto's te maken. Want het smaakte erg goed, beter dan de vorige keer zelfs.

Gelukkig kon ik vandaag voor de herkansing, er was genoeg over voor de lunch.
En het mooie... er was daglicht. Euh, iets meer daglicht dan 's avonds maar het is nog steeds niet optimaal zonder goede flitsinstallatie. 

Wie heeft er tips wat ik eigenlijk aan zal moeten schaffen om het één en ander ook écht smakelijk te kunnen fotograferen?

Recept: www.jumbo.com/recepten/tortilla-met-tonijnsalade

Op zaterdag valt hij altijd in de brievenbus, de AH-bonus folder voor de aankomende week. De ene keer verdwijnt hij linea recta in de bak met oud papier en is internet (lees: de website van Albert Heijn) mijn vriend. De andere keer wordt er op het gemakje gebladerd, kop thee en deze zondag een plak kruidcake erbij. De voorbereiding op het weekmenu.

Broccoli gaat het worden, nu in de aanbieding voor 'maar' € 0,49 per 500 g. Broccoli bevat veel vezels, is mineraalrijk (calcium, kalium) en bevat veel vitamines. Een uitstekende keuze dus.

Is dat goed inkopen of goed inkopen?

Twee lieve vriendinnen en ik hebben een soort van kookclubje. Met grote regelmaat koken we voor elkaar en worden we uitgedaagd om de ander iets lekkers voor te schotelen. En een uitdaging is het zeker: één van ons eet geen vlees, wel vis of vegetarisch. En dat laatste, dat gaat vaak net buiten onze 'comfortzone'.

Deze week werden we bij Elle verwacht en onze neus werd bij binnenkomst al aangenaam geprikkeld. Het 'ohhhh, dat ziet er lekker uit!' was wel heel duidelijk toen de tortillataart gepresenteerd werd. We hebben met heel veel smaak gegeten. En het recept is voor herhaling vatbaar!

En Elle? Zij zat te glimmen, van oor tot oor ;-)

Afgelopen week was venkel in de aanbieding bij de Lidl, een groente die zelden op het menu staat hier in huis. En waarom? Eigenlijk geen idee. In een opwelling besloot ik één hele knol mee te nemen. Gewaagd hè?

Het wachten was op het moment dat we 'maar' met z'n tweeën aan tafel zouden zitten. Of ik zou er nog een andere groente bij klaar moeten maken. En dan weet je het wel, onbekend maakt vaak onbemind en de andere groente zou gegeten worden zoals sneeuw voor de zon verdwijnt.

Voor nu, een heel basic stamppotje met venkel. De zalm wordt gegaard in de oven. Lekker, smakelijk en makkelijk eetbaar.

Heb je zo'n dag waarbij je planning zich niet houdt aan je agenda of andersom? Dat je als de spreekwoordelijke keukenmeid door de keuken rent om je hubbie of je bloedjes van kinderen nog een fatsoenlijke maaltijd voor te zetten voordat andere plichten roepen?

Adem in, adem uit en RELAX!
In een mum van tijd zet je deze roerbakschotel op tafel.

Eet smakelijk!

En we hebben een recept van een jong aanstormend talent: Joris!

'Mam', zegt de man in huis, 'wat ga je bakken?'
Braaf antwoord ik dat het een taart gaat worden.
Met grote ogen kijkt hij naar de berg geraspte courgette en ik hoor de ontzetting in zijn stem wanneer hij vraagt: 'Met courgette?'
Wanneer ik hierop bevestigend mompel komt er een welgemeende 'je maakt een grap!' uit zijn mond.
Nee, dit is geen grap en ik waarschuw hem om niets tegen zijn zus te zeggen over courgette in de taart want niet lekker.

Wanneer de taart een half uurtje in de oven staat, komt de jong(st)e dame ook beneden. Wellicht verleid door de heerlijke geuren die stiekem toch hun weg naar haar slaapkamer hebben gevonden.
'Hmmmmmmmmm', zegt ze, 'ruik ik appel?'
Nee, geen appel dus en – met uitzondering van de courgette – noem ik de ingrediënten.
Gelukzalig staat ze te snuffelen voor het raam van de oven tot de man langskomt en met een semi-onschuldige grijns vraagt: 'Mam, hoe gaat het met je courgettetaart?'

Als blikken konden doden, zowel die van haar als die van mij …