Ooit heb ik een echte cheesecake gegeten, maar daar was ik niet zo van gecharmeerd: lekker maar heel zwaar en machtig. Voor mij geen cheese cake meer. Dacht ik.

De andere cheese in taarten die ik ken, is de MonChou taart. En op de één of andere manier krijg ik die niet zoals ik het hebben wil. Wanneer de kids deze taart willen, mogen ze hem zelf maken ;-)

En toch, het kriebelde. Ik wilde wel eens een échte cheesecake maken. Het recept is enigszins aangepast, ik maak géén kruimelbodems meer van koekjes. En voor een volgende keer (Volgende keer? Ja, volgende keer!) wordt de melkchocolade vervangen door pure chocolade. Het limoensap kun je – uiteraard – ook vervangen door het sap van een vers geperste limoen.

Goed, ik heb dus alweer weken geen courgettes meer mee naar huis genomen en nog steeds puilt mijn koelkast uit. Dat kan twee redenen hebben:

• Ik heb er – toen – onwijs veel meegenomen (NOT, 'slechts' vier stuks maar wel waanzinnig groot)
• Ik moet de courgettes in het eten verstoppen want de kids worden er niet blij van

Vooruit, doe dan de combi maar met de nadruk op vooral niet blije kids ;-)

Pas geleden waren de courgettes bij de Lidl in de aanbieding. Nu is een courgette een groente die goed houdbaar is in de koelkast. En je raadt het: al anderhalve week liggen de courgettes mij toe te lachen wanneer ik de koelkastdeur opendoe. Kids willen dan héél graag dat ik de deur ook meteen weer sluit ;-)

Toch, de courgette is een gemakkelijk groente in de keuken en smaakt prima in een soepje, een pasta of een ovenschotel.

Vandaag is het een ovenschotel geworden en middelste kid, dé man in huis, is de pineut. Hij is ook nog eens dé kok vandaag!

(en ja, de kwaliteit van de foto kan beter!)

Weet je, ik snapte het niet. Vond het zó vreemd dat de vellen bladerdeeg op deze manier over de rand van de bakvorm hingen. 't Ziet er aardig, wellicht creatief uit. Maar wat is het nut?
En - eigenwijs als ik ben - deed ik dat natuurlijk niet na. Nee, mijn bladerdeeg stopte keurig net onder de rand. Sure, dat snap jij ook wel.

Maar, het deeg moet voorgebakken worden. Geen enkel probleem. Denk je...
Je schuift de bakvorm in de oven en 8 minuten later is het glashelder waarom die vellen bladerdeeg zo over de bakvorm hangen.

Tip: doe het maar gewoon!

En dit eten we dus niet vanavond ;-)

De recepten van www.mickeysplace.nl worden in de loop der tijd overgezet naar deze website. En geloof me, ik kan overal vast wel wat spitsvondige opmerkingen bij maken. Misschien doe ik dat wel, misschien ook niet. Who knows...

Feit is dat deze gerechten TOEN zo lekker waren dat ze een vermelding op Mickey's Place verdienden. Wie ben ik om daar nu aan te gaan twijfelen? ;-)

Vanavond was het weer zover, de periodieke uitdaging om ons ieniemienie eetclubje een lekkere maaltijd voor te schotelen. En dit keer mocht ik gewoon lekker bij Elvira aanschuiven.

In de keuken snuffelde het al zwaar aangenaam door de rode uien die in de pan gebakken werden. En een blik op het recept zorgde voor een lekkere trek. Onze verwachtingen werden alles behalve teleurgesteld. De spinaziecurry was HEERLIJK!

Afspraak is dat dé man in huis, 21 is hij nu, één tot twee keer per week de kookbeurt overneemt. Vaak mag hij zelf kiezen, soms wordt er voor hem gekozen.
Zo ook deze keer en staat er prei op het menu.

Voor de kids is de enige - smakelijke - vorm van prei, de prei die verstopt zit in een taart. Hoe verrassend. MAAR met deze heerlijke stamppot herzien ze die mening snel. Het ruikt heerlijk in de keuken en het smaakt...
NOM NOM NOM! Voor herhaling vatbaar dus.

Niet bekend met deze uitdrukking?
Klik dan hier even door.

Om de laatste dag van een periode met vakantie- en feestdagen af te sluiten, stond er voor zoon en mij 's middags nog een tapas-momentje in de planning. Niet echt ongezond maar ook niet echt super gezond. Wel lekker. En dáár gaat het om.
Het glaasje Lindeman's Bin 85 Pinot Grigio was een smakelijke bijkomstigheid ;-)

Op zich zijn deze hapjes vrij snel en gemakkelijk te maken. Laat het een goed voornemen voor het nieuwe jaar zijn om dit vaker te doen...

Het valt een beetje onder quality-time.
Vind je niet?

Twee lieve vriendinnen en ik hebben een soort van kookclubje. Met grote regelmaat koken we voor elkaar en worden we uitgedaagd om de ander iets lekkers voor te schotelen. En een uitdaging is het zeker: één van ons eet geen vlees, wel vis of vegetarisch. En dat laatste, dat gaat vaak net buiten onze 'comfortzone'.

Deze week werden we bij Elle verwacht en onze neus werd bij binnenkomst al aangenaam geprikkeld. Het 'ohhhh, dat ziet er lekker uit!' was wel heel duidelijk toen de tortillataart gepresenteerd werd. We hebben met heel veel smaak gegeten. En het recept is voor herhaling vatbaar!

En Elle? Zij zat te glimmen, van oor tot oor ;-)

En we hebben een recept van een jong aanstormend talent: Joris!