Morgen vieren twee kids hun verjaardag. Voor de familie. En deze cake staat niet, ik herhaal, NIET op het menu. Nee, er zijn twee appeltaarten gescoord bij de Sligro. Heel lekker, maar ook heel budget.

Toch staat deze aardbeienkwarkcake hoog op mijn lijstje om te maken, te proeven en ongetwijfeld heel erg van te genieten. Misschien met Pinksteren ;-)

Pasen 2013. Alweer lang geleden. Tenminste, ik denk dat het Pasen is geweest. 'The Family' kwam in huize Mickey een vorkje prikken. En dan moet er wel wat lekkers op tafel staan.

Het menu is dan net iets minder uitgebreid dan een volledig kerstdiner. Neemt niet weg dat er toch ook de nodige uurtjes werk in gaan zitten.

MAAR. Deze ananas-appel crumble is een succesvolle afsluiter geworden. Lauw warm, met een bolletje vanille ijs en slagroom.

Om je vingers bij op te eten...

Het stond al even in de planning, dat etentje met lieve vrienden. Met veelal volle agenda's is het dan niet altijd even gemakkelijk om deze ook daadwerkelijk te matchen. Uiteindelijk werd de datum geprikt: 21 augustus. En heel stiekem verheugde ik mezelf op een bbq tijdens een zwoele zomeravond. Niets bleek minder waar, de voorspellingen varieerden van veel tot héél véél regen die dag. Het alternatief was een overheerlijke kaasfondue. Ook niet slecht ;-)
En een appel-rozijnmuffin bij de koffie.

't Is weer zondag hè?

Ondertussen rekenen de kids er eigenlijk al op: mams leeft zich uit in de keuken en zij verwennen de inwendige mens met een baksel bij de koffie / thee.

Eigenlijk stond er een Normandische appeltaart in de planning. Gisteren heb ik mezelf behoorlijk gesneden en deeg kneden zit er vandaag écht niet in. Ingrediënten zijn er voldoende in huis. Dus.

Het alternatief? Appelcake!
En smakelijk gelukt, al zeg ik het zelf...

Het is fijn wanneer er in je vriendenkring óók mensen met een Bourgondische inslag rond huppelen. Dat maakt het leven net wat aangenamer. Zo ook vorig weekend.

Ik was uitgenodigd om een vorkje te prikken bij vriend Ton. Het eten was heerlijk, de gesprekken goed én Ton fotografeert graag zijn zelfbereide gerechten. Je snapt al wat er nu komt … Ton vindt het leuk om zo af en toe een recept op te sturen wat ik hier mag plaatsen.

Vandaag beginnen we met biscotti con noccioli (koekjes met hazelnoten).

Het is zondag en ik ga mijn kids teleurstellen. Vandaag wordt er niet gebakken. De ene zit gezellig in Antwerpen. De andere heeft een verjaardag en zal ongetwijfeld iets van taart naar binnen werken. Toch?

Dit is overigens wel een mooi moment om het recept van 'mijn' boterkoek te delen. Het stamt nog uit het tijdperk dat een eenvoudige matrixprinter  een luxe was. Bronvermelding is dan ook onmogelijk ;-)

Tip!
Boterkoek smaakt heerlijk op kamertemperatuur. Met een kop koffie. Of thee. Of gewoon zomaar. Omdat het kan.

Zondag. Iets met bakken en geen zin hebben. Maar wél weten dat kids met grote, smachtende ogen een hongerige blik creëren en met een knorrende maag vooral lekkere trek bij de koffie hebben.

En wat doe je dan als mams? Als je je bloedjes van kinderen zodanig hebt verwend dat ze gewoon zin hebben in iets lekkers? Juist. Dan ga je bakken. En als de puf ontbreekt om er iets creatiefs van te maken, dan ga je back to basic.

En zie hier, hét basisrecept voor cake :)

Ooit heb ik een echte cheesecake gegeten, maar daar was ik niet zo van gecharmeerd: lekker maar heel zwaar en machtig. Voor mij geen cheese cake meer. Dacht ik.

De andere cheese in taarten die ik ken, is de MonChou taart. En op de één of andere manier krijg ik die niet zoals ik het hebben wil. Wanneer de kids deze taart willen, mogen ze hem zelf maken ;-)

En toch, het kriebelde. Ik wilde wel eens een échte cheesecake maken. Het recept is enigszins aangepast, ik maak géén kruimelbodems meer van koekjes. En voor een volgende keer (Volgende keer? Ja, volgende keer!) wordt de melkchocolade vervangen door pure chocolade. Het limoensap kun je – uiteraard – ook vervangen door het sap van een vers geperste limoen.

Pas geleden waren de courgettes bij de Lidl in de aanbieding. Nu is een courgette een groente die goed houdbaar is in de koelkast. En je raadt het: al anderhalve week liggen de courgettes mij toe te lachen wanneer ik de koelkastdeur opendoe. Kids willen dan héél graag dat ik de deur ook meteen weer sluit ;-)

Toch, de courgette is een gemakkelijk groente in de keuken en smaakt prima in een soepje, een pasta of een ovenschotel.

Vandaag is het een ovenschotel geworden en middelste kid, dé man in huis, is de pineut. Hij is ook nog eens dé kok vandaag!

(en ja, de kwaliteit van de foto kan beter!)

{jcomments off}

Focaccia is een Italiaans plat brood. Het komt oorspronkelijk uit Ligurië, de streek rond Genua, en de naam komt waarschijnlijk van het Latijnse focus (haard), zoals het werd genoemd door de Etrusken die het brood op hete stenen bakten.

De deegbodem van focaccia is te vergelijken met die van een pizza, maar dikker. De basis bestaat uit bloem met een hoog glutengehalte, olie, water, suiker, zout en gist. De smaak van het brood kan versterkt worden door olijfolie en kruiden te gebruiken of door het te beleggen met kaas en ham of te verfrissen met verschillende groenten.

En nu kun je ook zelf een focaccia maken.
Wat is er leuker dan je eigen brood bakken? ;-)

Het jongste kind krijgt wel eens de geest. Dan wil ze iets aan het eten doen. Met name bakken vindt ze leuk. En dat vinden wij helemaal niet erg! Op zondagochtend heeft ze al enkele keren kwarkbollen gebakken. In eerste instantie was ik sceptisch. Kwark in het deeg van brood? Nou, het is een aanrader! De bollen zijn heerlijk, zelfs véél lekkerder dan de 'gewone' krentebol.

Deze maand voelt nog een beetje als vakantie. Komt vast door het mooie weer en dat terwijl ik nog ruim 3 maanden moet wachten op mijn 'echte' vakantie (zie www.autenticacuba.nu). En toch, met dit gevoel moet je iets doen. Toch?
Bij de toko hebben we lams (spare) ribbetjes gekocht, gemarineerd, in de oven geschoven en vanavond met stokbrood, groene salade en een glaasje rode wijn versterkt dit het vakantiegevoel :)

{jcomments off}

Het was zaterdagmiddag en ik had een relaxte Pasen voor de boeg. Kind 1 vertrok 's avonds met zijn dinneke naar Antwerpen om daarna vakantie te gaan vieren in Frankrijk. Kind 2 vertrok maandagochtend vroeg met school naar Berlijn.

En wat deed ik? Ik kocht een lamsnek voor de tweede paasdag in de veronderstelling dat je dat even door de pan heen haalt en dan kunt genieten van een heerlijk stukje vlees. Dus niet …
Elk recept zegt dat lamsnek een perfect stukje stoofvlees is en bij voorkeur erg langzaam wordt gegaard. 

Het resultaat uit de oven was erg smakelijk maar toch denk ik dat een volgende keer het stukje vlees uren op een zacht vuurtje zal laten pruttelen ;-)

Het is zondag en een dag waarop niets moet en alles weer mag. En ik bak omdat ik het leuk vind. Kids zijn daar blij mee.

't Heeft wel even moeite gekost om te bedenken wat ik wilde bakken en waar ik vooral níet voor naar buiten hoefde. Hoewel, boodschappen doen én een frisse neus halen was misschien nog niet eens zo'n slecht idee. Maar nee...

Vorig jaar heb ik de eerste muffins gebakken. Erg lekker al zeg ik zelf. Die recepten staan (nog) niet online.

Wat ik vandaag heb gemaakt … mango-gember muffins... mjammie :)

Pasta. Het smaakt hier nooit hetzelfde. De koelkast wordt ondersteboven gehaald, restjes worden besnuffeld en er wordt per keer een kruidenmelange samengesteld. Verse knoflook zal nooit, maar dan ook nooit ontbreken.

Vroeger, eigenlijk nog niet eens zo lang geleden, kwam er geen pasta zonder een zakje kruidenmix op tafel. Nu komt er geen pasta meer op tafel zonder Toscaanse melange. En dat niet alleen, deze kruiden zijn smakelijk in heel veel gerechten.

Ondertussen is ook oudste kind blij dat MIJN voorraad weer is aangevuld. Meer uitleg nodig? ;-)

Kind was heel gelukkig met het voorgestelde menu. Maar wanneer je gebakken aardappels belooft, maakt niet uit hoe oud of jong de mede tafelgenoten zijn, dan kom je niet op de proppen met gestoofde aardappels omdat dat in het recept staat. Not done, vindt kind. Een stiekem heeft ze wel gelijk ;)

Er werd een ander basis recept gezocht, er een eigen draai aan gegeven en geserveerd met gebakken aardappels en een groene salade. Kind was - bijna - in extase... door de sesamzaadjes …

De flespompoen lag al enkele weken op de eettafel te lonken en te flirten. De boodschap was duidelijk: 'eet mij, eet mij!'. Het leek een smeekbede die niet kon worden weerstaan. Ik denk dat mijn dochter dat ook dacht. Ze stuurde namelijk een recept door van pompoensoep ;-)

Nu is het zo dat ik én eigenwijs ben én niet altijd de recepten geloof / volg. De uien en knoflook moeten ongepeld de oven in anders verbranden ze. En niet - stiekem - gepeld, zegt ze uit ervaring wijs geworden. Daarnaast was de geadviseerde oventijd van 45 minuten te weinig om de groenten gaar te krijgen. In de kokosmelk en de bouillon heeft het nog even staan pruttelen. Tot de massa écht gaar was.

En we hebben weer een heerlijk recept van Ton: een Spaans vispannetje. Snel, gemakkelijk, smakelijk en het ziet er geweldig uit door het gebruik van de kleine ovenpannetjes.

In het recept is koolvisfilet gebruikt maar je kunt deze vis uiteraard ook een andere witvis vervangen.

Twee lieve vriendinnen en ik hebben een soort van kookclubje. Met grote regelmaat koken we voor elkaar en worden we uitgedaagd om de ander iets lekkers voor te schotelen. En een uitdaging is het zeker: één van ons eet geen vlees, wel vis of vegetarisch. En dat laatste, dat gaat vaak net buiten onze 'comfortzone'.

Deze week werden we bij Elle verwacht en onze neus werd bij binnenkomst al aangenaam geprikkeld. Het 'ohhhh, dat ziet er lekker uit!' was wel heel duidelijk toen de tortillataart gepresenteerd werd. We hebben met heel veel smaak gegeten. En het recept is voor herhaling vatbaar!

En Elle? Zij zat te glimmen, van oor tot oor ;-)

Afgelopen week was venkel in de aanbieding bij de Lidl, een groente die zelden op het menu staat hier in huis. En waarom? Eigenlijk geen idee. In een opwelling besloot ik één hele knol mee te nemen. Gewaagd hè?

Het wachten was op het moment dat we 'maar' met z'n tweeën aan tafel zouden zitten. Of ik zou er nog een andere groente bij klaar moeten maken. En dan weet je het wel, onbekend maakt vaak onbemind en de andere groente zou gegeten worden zoals sneeuw voor de zon verdwijnt.

Voor nu, een heel basic stamppotje met venkel. De zalm wordt gegaard in de oven. Lekker, smakelijk en makkelijk eetbaar.

'Mam', zegt de man in huis, 'wat ga je bakken?'
Braaf antwoord ik dat het een taart gaat worden.
Met grote ogen kijkt hij naar de berg geraspte courgette en ik hoor de ontzetting in zijn stem wanneer hij vraagt: 'Met courgette?'
Wanneer ik hierop bevestigend mompel komt er een welgemeende 'je maakt een grap!' uit zijn mond.
Nee, dit is geen grap en ik waarschuw hem om niets tegen zijn zus te zeggen over courgette in de taart want niet lekker.

Wanneer de taart een half uurtje in de oven staat, komt de jong(st)e dame ook beneden. Wellicht verleid door de heerlijke geuren die stiekem toch hun weg naar haar slaapkamer hebben gevonden.
'Hmmmmmmmmm', zegt ze, 'ruik ik appel?'
Nee, geen appel dus en – met uitzondering van de courgette – noem ik de ingrediënten.
Gelukzalig staat ze te snuffelen voor het raam van de oven tot de man langskomt en met een semi-onschuldige grijns vraagt: 'Mam, hoe gaat het met je courgettetaart?'

Als blikken konden doden, zowel die van haar als die van mij …