Morgen vieren twee kids hun verjaardag. Voor de familie. En deze cake staat niet, ik herhaal, NIET op het menu. Nee, er zijn twee appeltaarten gescoord bij de Sligro. Heel lekker, maar ook heel budget.

Toch staat deze aardbeienkwarkcake hoog op mijn lijstje om te maken, te proeven en ongetwijfeld heel erg van te genieten. Misschien met Pinksteren ;-)

Pasen 2013. Alweer lang geleden. Tenminste, ik denk dat het Pasen is geweest. 'The Family' kwam in huize Mickey een vorkje prikken. En dan moet er wel wat lekkers op tafel staan.

Het menu is dan net iets minder uitgebreid dan een volledig kerstdiner. Neemt niet weg dat er toch ook de nodige uurtjes werk in gaan zitten.

MAAR. Deze ananas-appel crumble is een succesvolle afsluiter geworden. Lauw warm, met een bolletje vanille ijs en slagroom.

Om je vingers bij op te eten...

't Is weer zondag hè?

Ondertussen rekenen de kids er eigenlijk al op: mams leeft zich uit in de keuken en zij verwennen de inwendige mens met een baksel bij de koffie / thee.

Eigenlijk stond er een Normandische appeltaart in de planning. Gisteren heb ik mezelf behoorlijk gesneden en deeg kneden zit er vandaag écht niet in. Ingrediënten zijn er voldoende in huis. Dus.

Het alternatief? Appelcake!
En smakelijk gelukt, al zeg ik het zelf...

Vaak heb ik met biscuit of bastognekoeken een taartbodem voor een kwark- of monchoutaart gemaakt maar eigenlijk was ik nooit helemaal blij met het resultaat. Uiteindelijk heb ik op de website van Koopmans mijn ideale basisrecept voor een taartbodem gevonden.
En weet je wat? Ik maak nooit meer een kruimelbodem van koekjes en boter. Punt.

Het is fijn wanneer er in je vriendenkring óók mensen met een Bourgondische inslag rond huppelen. Dat maakt het leven net wat aangenamer. Zo ook vorig weekend.

Ik was uitgenodigd om een vorkje te prikken bij vriend Ton. Het eten was heerlijk, de gesprekken goed én Ton fotografeert graag zijn zelfbereide gerechten. Je snapt al wat er nu komt … Ton vindt het leuk om zo af en toe een recept op te sturen wat ik hier mag plaatsen.

Vandaag beginnen we met biscotti con noccioli (koekjes met hazelnoten).

Het is zondag en ik ga mijn kids teleurstellen. Vandaag wordt er niet gebakken. De ene zit gezellig in Antwerpen. De andere heeft een verjaardag en zal ongetwijfeld iets van taart naar binnen werken. Toch?

Dit is overigens wel een mooi moment om het recept van 'mijn' boterkoek te delen. Het stamt nog uit het tijdperk dat een eenvoudige matrixprinter  een luxe was. Bronvermelding is dan ook onmogelijk ;-)

Tip!
Boterkoek smaakt heerlijk op kamertemperatuur. Met een kop koffie. Of thee. Of gewoon zomaar. Omdat het kan.

Heb jij dat nu ook?

Je luncht in een restaurant, lunchroom of wat dan ook en er staan de lekkerste broodjes op de kaart. De inwendige mens vraagt om voedsel en je begint spontaan te watertanden. Je bestelt iets lekkers en wanneer het op tafel komt, onderwerp je het gerecht aan een grondige inspectie. En je denkt: dit kan ik thuis ook maken!

MAAR … doe je dat dan ook?

Zondag. Iets met bakken en geen zin hebben. Maar wél weten dat kids met grote, smachtende ogen een hongerige blik creëren en met een knorrende maag vooral lekkere trek bij de koffie hebben.

En wat doe je dan als mams? Als je je bloedjes van kinderen zodanig hebt verwend dat ze gewoon zin hebben in iets lekkers? Juist. Dan ga je bakken. En als de puf ontbreekt om er iets creatiefs van te maken, dan ga je back to basic.

En zie hier, hét basisrecept voor cake :)

Ooit heb ik een echte cheesecake gegeten, maar daar was ik niet zo van gecharmeerd: lekker maar heel zwaar en machtig. Voor mij geen cheese cake meer. Dacht ik.

De andere cheese in taarten die ik ken, is de MonChou taart. En op de één of andere manier krijg ik die niet zoals ik het hebben wil. Wanneer de kids deze taart willen, mogen ze hem zelf maken ;-)

En toch, het kriebelde. Ik wilde wel eens een échte cheesecake maken. Het recept is enigszins aangepast, ik maak géén kruimelbodems meer van koekjes. En voor een volgende keer (Volgende keer? Ja, volgende keer!) wordt de melkchocolade vervangen door pure chocolade. Het limoensap kun je – uiteraard – ook vervangen door het sap van een vers geperste limoen.

{jcomments off}

Focaccia is een Italiaans plat brood. Het komt oorspronkelijk uit Ligurië, de streek rond Genua, en de naam komt waarschijnlijk van het Latijnse focus (haard), zoals het werd genoemd door de Etrusken die het brood op hete stenen bakten.

De deegbodem van focaccia is te vergelijken met die van een pizza, maar dikker. De basis bestaat uit bloem met een hoog glutengehalte, olie, water, suiker, zout en gist. De smaak van het brood kan versterkt worden door olijfolie en kruiden te gebruiken of door het te beleggen met kaas en ham of te verfrissen met verschillende groenten.

En nu kun je ook zelf een focaccia maken.
Wat is er leuker dan je eigen brood bakken? ;-)

Een klein rekensommetje leert dat de basis voor dit recept onvoldoende ingrediënten zijn voor een volwaardige maaltijd voor 4 personen.
Tenminste, dat denk ik.

Sterker nog, de praktijk wees vanavond uit dat deze hoeveelheid amper genoeg is voor 3 personen. En dan ben ik uitgegaan van 6 tortillawraps met de vermelde hoeveelheid rundergehakt en spitskool. Voor wat extra smaak zijn er twee teentjes knoflook, een halve rode peper (mét zaadjes) en een blikje tomatenpuree aan toegevoegd.

Het kan natuurlijk ook zomaar zijn dat ik gewoon erg lekker heb gekookt ;-)

Gisteren is Sinterklaas in Nederland aangekomen. Hier gaat het niet over de maatschappelijke discussie maar over al het lekkers wat bij deze tijd van het jaar hoort.

Vroeger bakte ik met de kids pepernoten. Van die kleine kneuterige handjes en vingertjes, graaiend in het deeg en kleine balletjes draaidend. De baktijd is niet lang, dus was het snel feest om te proeven.

Speculaas en taaitaai, daar heb ik me nooit aan gewaagd. Speculaas niet want geen speculaasvorm. Natuurlijk een smoesje, je gaat naar de winkel, zoekt een mooi menneke of vrouwke uit en je koopt de vorm. Toch?
Taaitaai ook niet want de smaak is smerig. Vind ik.

Nu hebben we een heerlijk alternatief: de kruidcake.

Het jongste kind krijgt wel eens de geest. Dan wil ze iets aan het eten doen. Met name bakken vindt ze leuk. En dat vinden wij helemaal niet erg! Op zondagochtend heeft ze al enkele keren kwarkbollen gebakken. In eerste instantie was ik sceptisch. Kwark in het deeg van brood? Nou, het is een aanrader! De bollen zijn heerlijk, zelfs véél lekkerder dan de 'gewone' krentebol.

Drie verschillende generaties hebben geproefd. De meningen zijn verdeeld in 'erg lekker' tot 'nou, die gember had je er niet in hoeven te stoppen'. Maar dat zijn dan weer mensen die eigenlijk niets met gember hebben. Nu moet ik eerlijk toegeven dat het wel een experiment was. De combi ananas met gember leek me namelijk wel lekker. En dan ga je dat proberen. Toch?

Wat vind jij? Ga je het recept maken? En dan met of zonder gember?

En dit eten we dus niet vanavond ;-)

De recepten van www.mickeysplace.nl worden in de loop der tijd overgezet naar deze website. En geloof me, ik kan overal vast wel wat spitsvondige opmerkingen bij maken. Misschien doe ik dat wel, misschien ook niet. Who knows...

Feit is dat deze gerechten TOEN zo lekker waren dat ze een vermelding op Mickey's Place verdienden. Wie ben ik om daar nu aan te gaan twijfelen? ;-)

Het is zondag en een dag waarop niets moet en alles weer mag. En ik bak omdat ik het leuk vind. Kids zijn daar blij mee.

't Heeft wel even moeite gekost om te bedenken wat ik wilde bakken en waar ik vooral níet voor naar buiten hoefde. Hoewel, boodschappen doen én een frisse neus halen was misschien nog niet eens zo'n slecht idee. Maar nee...

Vorig jaar heb ik de eerste muffins gebakken. Erg lekker al zeg ik zelf. Die recepten staan (nog) niet online.

Wat ik vandaag heb gemaakt … mango-gember muffins... mjammie :)

Vroeger, in een heel ver verleden, bakte mijn hubbie de oliebollen. Zijn 'taak', ik vond het wel prima. Toen meerdere kids op een iets hoger niveau gingen zwemmen, werd de morele druk zo hoog dat wij enthousiast sponsor werden van de zwemclub. Een groot deel van de zwemmers stond dan op oudjaar te zwoegen om duizenden oliebollen te bakken. Ook voor ons.
Onze nationale grootgrutter werd gespekt toen mijn hubbie mijn hubbie niet meer was. Tot 3 jaar geleden. Ik vond dat ik zelf toch ook een keer oliebollen moest gaan bakken. Financieel kwam dat ook beter uit ;-)
Morgen is het weer zo ver en de kids verheugen zich er al dagen op: mams gaat oliebollen bakken...

Nog 3 dagen... dan wordt in veel gezinnen weer de geboortedag van Sinterklaas gevierd.

Met de kids zijn er heel wat pepernoten gedraaid in de periode voorafgaand aan zijn verjaardag. Het deeg is zo klaar, het ruikt heerlijk in de keuken en wanneer de pepernoten klaar zijn, is het smullen geblazen.
Want, zelf gemaakt is toch het allerlekkerst?

Naar mijn bescheiden mening mogen de pepernoten bol staan van de caloriën en suikers. Dan neem je er toch één? Of twee? Of een klein handje?

Wil je liever de pepernoten zonder suiker maken?
Geen enkel punt, twee verschillende recepten, eentje met en eentje zonder suiker.

Zondag. Een soort van familiedag. Samen ontbijten, nou ja noem het - qua tijdstip - maar gewoon brunchen. En wat is lekkerder dan zelfgemaakt gebak te serveren?

Puber kreeg het recept onder ogen, las het magische woord CHOCOLADE, viel in katzwijm en verkondigde stellig alles op te gaan eten.

De man in huis is altijd van de taart maar dit keer niet. Hij heeft niet zoveel zin in taart, 'straks' misschien. Heeft dit een speciale reden?

We zullen zien, proeven en ervaren... ;-) 

Bij een klein feestje hoort … taart!

De appeltaart was een 'gift' van de Sligro maar was onvoldoende voor het aantal gasten wat ik verwachtte. Kids smeekten om monchou-taart, maar ik heb mezelf voorgenomen die nooit meer te maken. Twee keer heb ik al zo'n taart uit mijn handen laten kieperen en daarnaast ben ik simpelweg niet tevreden over het eindresultaat. Kids wel, nou jammer dan!

Een kwarktaart is het alternatief. En ook dat wordt zeer gewaardeerd. De voorkeur van de kids ging uit naar een aardbeientaart. Onbetaalbaar in deze tijd van het jaar...

Het is de frisse sinaasappel-kwarktaart geworden ;-)

Om de laatste dag van een periode met vakantie- en feestdagen af te sluiten, stond er voor zoon en mij 's middags nog een tapas-momentje in de planning. Niet echt ongezond maar ook niet echt super gezond. Wel lekker. En dáár gaat het om.
Het glaasje Lindeman's Bin 85 Pinot Grigio was een smakelijke bijkomstigheid ;-)

Op zich zijn deze hapjes vrij snel en gemakkelijk te maken. Laat het een goed voornemen voor het nieuwe jaar zijn om dit vaker te doen...

Het valt een beetje onder quality-time.
Vind je niet?

'Mam', zegt de man in huis, 'wat ga je bakken?'
Braaf antwoord ik dat het een taart gaat worden.
Met grote ogen kijkt hij naar de berg geraspte courgette en ik hoor de ontzetting in zijn stem wanneer hij vraagt: 'Met courgette?'
Wanneer ik hierop bevestigend mompel komt er een welgemeende 'je maakt een grap!' uit zijn mond.
Nee, dit is geen grap en ik waarschuw hem om niets tegen zijn zus te zeggen over courgette in de taart want niet lekker.

Wanneer de taart een half uurtje in de oven staat, komt de jong(st)e dame ook beneden. Wellicht verleid door de heerlijke geuren die stiekem toch hun weg naar haar slaapkamer hebben gevonden.
'Hmmmmmmmmm', zegt ze, 'ruik ik appel?'
Nee, geen appel dus en – met uitzondering van de courgette – noem ik de ingrediënten.
Gelukzalig staat ze te snuffelen voor het raam van de oven tot de man langskomt en met een semi-onschuldige grijns vraagt: 'Mam, hoe gaat het met je courgettetaart?'

Als blikken konden doden, zowel die van haar als die van mij …