't Is weer zondag hè?

Ondertussen rekenen de kids er eigenlijk al op: mams leeft zich uit in de keuken en zij verwennen de inwendige mens met een baksel bij de koffie / thee.

Eigenlijk stond er een Normandische appeltaart in de planning. Gisteren heb ik mezelf behoorlijk gesneden en deeg kneden zit er vandaag écht niet in. Ingrediënten zijn er voldoende in huis. Dus.

Het alternatief? Appelcake!
En smakelijk gelukt, al zeg ik het zelf...

Afgelopen zaterdag had ik bij de Lidl broccoli gekocht. En ja, je raadt het goed. In de aanbieding.

Gister waren we met vier en heb ik noedels met broccoli en noten klaar gemaakt. Recept volgt a.s.a.p. Maar ik had nog een stronk met deze heerlijke groente. Vanavond eet ik met me, myself & I (lees: restje uit de diepvries) en met de broccoli moe(s)t iets gebeuren.

Een soepje als lunch? Ook om aan te sterken met/na een verkoudheid... Niks mis mee zou ik zo zeggen!

Deze soep is gezond, snel gemaakt en erg lekker. Wat over is, kan zo de diepvries in. Tot een volgende lunch. Of als voorgerecht.

Ooit heb ik een echte cheesecake gegeten, maar daar was ik niet zo van gecharmeerd: lekker maar heel zwaar en machtig. Voor mij geen cheese cake meer. Dacht ik.

De andere cheese in taarten die ik ken, is de MonChou taart. En op de één of andere manier krijg ik die niet zoals ik het hebben wil. Wanneer de kids deze taart willen, mogen ze hem zelf maken ;-)

En toch, het kriebelde. Ik wilde wel eens een échte cheesecake maken. Het recept is enigszins aangepast, ik maak géén kruimelbodems meer van koekjes. En voor een volgende keer (Volgende keer? Ja, volgende keer!) wordt de melkchocolade vervangen door pure chocolade. Het limoensap kun je – uiteraard – ook vervangen door het sap van een vers geperste limoen.

Vroeger, in een heel ver verleden, bakte mijn hubbie de oliebollen. Zijn 'taak', ik vond het wel prima. Toen meerdere kids op een iets hoger niveau gingen zwemmen, werd de morele druk zo hoog dat wij enthousiast sponsor werden van de zwemclub. Een groot deel van de zwemmers stond dan op oudjaar te zwoegen om duizenden oliebollen te bakken. Ook voor ons.
Onze nationale grootgrutter werd gespekt toen mijn hubbie mijn hubbie niet meer was. Tot 3 jaar geleden. Ik vond dat ik zelf toch ook een keer oliebollen moest gaan bakken. Financieel kwam dat ook beter uit ;-)
Morgen is het weer zo ver en de kids verheugen zich er al dagen op: mams gaat oliebollen bakken...

Kind was heel gelukkig met het voorgestelde menu. Maar wanneer je gebakken aardappels belooft, maakt niet uit hoe oud of jong de mede tafelgenoten zijn, dan kom je niet op de proppen met gestoofde aardappels omdat dat in het recept staat. Not done, vindt kind. Een stiekem heeft ze wel gelijk ;)

Er werd een ander basis recept gezocht, er een eigen draai aan gegeven en geserveerd met gebakken aardappels en een groene salade. Kind was - bijna - in extase... door de sesamzaadjes …

'Mam', zegt de man in huis, 'wat ga je bakken?'
Braaf antwoord ik dat het een taart gaat worden.
Met grote ogen kijkt hij naar de berg geraspte courgette en ik hoor de ontzetting in zijn stem wanneer hij vraagt: 'Met courgette?'
Wanneer ik hierop bevestigend mompel komt er een welgemeende 'je maakt een grap!' uit zijn mond.
Nee, dit is geen grap en ik waarschuw hem om niets tegen zijn zus te zeggen over courgette in de taart want niet lekker.

Wanneer de taart een half uurtje in de oven staat, komt de jong(st)e dame ook beneden. Wellicht verleid door de heerlijke geuren die stiekem toch hun weg naar haar slaapkamer hebben gevonden.
'Hmmmmmmmmm', zegt ze, 'ruik ik appel?'
Nee, geen appel dus en – met uitzondering van de courgette – noem ik de ingrediënten.
Gelukzalig staat ze te snuffelen voor het raam van de oven tot de man langskomt en met een semi-onschuldige grijns vraagt: 'Mam, hoe gaat het met je courgettetaart?'

Als blikken konden doden, zowel die van haar als die van mij …