We eten vanavond met z'n tweeën. Zoon gaat niet blij worden, ik voel het aan mijn water. Maar het is niet anders.

De bleekselderij (*) kijkt me per dag mismoediger aan en wil graag een liefdevolle bereiding ondergaan. En die wil ik hem graag geven. Dagelijks is teveel van het goede maar ik ben een liefhebber. Kind dus niet maar daar heb ik al eens over geschreven.

Vandaag gaan we een nieuw recept proberen. Mij klinkt het in ieder geval smakelijk in de oren.

* Note: ook het verrimpelde velletje van de appels roept, nee schreeuwt om aandacht...

Afspraak is dat dé man in huis, 21 is hij nu, één tot twee keer per week de kookbeurt overneemt. Vaak mag hij zelf kiezen, soms wordt er voor hem gekozen.
Zo ook deze keer en staat er prei op het menu.

Voor de kids is de enige - smakelijke - vorm van prei, de prei die verstopt zit in een taart. Hoe verrassend. MAAR met deze heerlijke stamppot herzien ze die mening snel. Het ruikt heerlijk in de keuken en het smaakt...
NOM NOM NOM! Voor herhaling vatbaar dus.

Niet bekend met deze uitdrukking?
Klik dan hier even door.

Afgelopen week was venkel in de aanbieding bij de Lidl, een groente die zelden op het menu staat hier in huis. En waarom? Eigenlijk geen idee. In een opwelling besloot ik één hele knol mee te nemen. Gewaagd hè?

Het wachten was op het moment dat we 'maar' met z'n tweeën aan tafel zouden zitten. Of ik zou er nog een andere groente bij klaar moeten maken. En dan weet je het wel, onbekend maakt vaak onbemind en de andere groente zou gegeten worden zoals sneeuw voor de zon verdwijnt.

Voor nu, een heel basic stamppotje met venkel. De zalm wordt gegaard in de oven. Lekker, smakelijk en makkelijk eetbaar.